Αντίο σπουδαίε ΕΛΛΗΝΑ

Την Τρίτη 22 Νοεμβρίου, στις 15:00, θα βρεθούμε όλοι οι φίλοι του καθηγητή Κοινωνιολογίας της Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου, Νεοκλή Σαρρή, στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών, για να συνοδεύσουμε τον σπουδαίο Έλληνα επιστήμονα και πανεπιστημιακό δάσκαλο, στην τελευταία του κατοικία. Ο  Νεοκλής Σαρρής έκλεισε τα μάτια του τα ξημερώματα του Σαββάτου, σε ηλικία 71 ετών, μετά από μάχη με την επάρατο νόσο. Θα μας λείψει πολύ, αλλά, η θύμησή του θα αποτελεί φάρο στις πολύ δύσκολες εποχές που διανύουμε ως έθνος, ως χώρα και ως κοινωνία. Την υστεροφημία όμως την κέρδισε.

Γνώριζα τον εκλιπόντα, δεκαετίες, καθώς ήταν οικογενειακός φίλος. Μου έχει, δε, παραχωρήσει, σε ραδιόφωνο, τηλεόραση, εφημερίδες και περιοδικά, αναρίθμητες συνεντεύξεις. Άριστος γνώστης της γείτονος Τουρκίας, αλλά και των θεμάτων που άπτονται των ελληνοτουρκικών σχέσεων και της ιστορίας τους, ο πατριώτης καθηγητής αποτελούσε πηγή πληροφοριών, έμπνευσης αλλά και φλογερής μετάδοσης ενός πατριωτισμού, ο οποίος πλέον εκλείπει από τα κοινωνικά μας πράγματα.
Πάντα μου περιέγραφε τη λογική των Τούρκων, ως εξής: «τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου δικά μας», υπογραμμίζοντάς μου το ουτοπικό της «υπόθεσης» της ελληνοτουρκικής φιλίας που προωθεί η ενδοτική «προοδευτική» ελίτ της χώρας μας. Σε σύνθετα ζητήματα που αφορούσαν στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, πάντα τον άκουγα με πολλή προσοχή. Και δεν το μετάνιωσα ποτέ.
Ο Νεοκλής Σαρρής, ο Έλληνας από τη Βασιλεύουσα και απόφοιτος της Μεγάλης του Γένους Σχολής, έχαιρε σεβασμού από όλους. Σπούδασε στην Κωνσταντινούπολη, στην Αθήνα και στη Γενεύη. Διετέλεσε σύμβουλος του Αοίδιμου Πατριάρχη Αθηναγόρα επί πολιτικών θεμάτων, ενώ επί δεκαετίες δίδαξε στις παραγωγικές και στις ανώτερες σχολές των Ενόπλων μας Δυνάμεων.
Ασχολήθηκε και με την πολιτική, την οποία ποτέ δεν περιφρόνησε. Διαδέχθηκε τον Γιάννη Ζίγδη στην ηγεσία της ΕΔΗΚ και το 2009 είχε πλαισιώσει το ψηφοδέλτιο Επικρατείας της Δημοκρατικής Αναγέννησης, καταλαμβάνοντας την τελευταία τιμητική θέση. Του άρεσε, δε, να μιλά για την πολιτική.
Καυστικός, αδέσμευτος και απολαυστικός συζητητής, σε έκανε να χάνεις την αίσθηση της ώρας, όταν συνομιλούσες μαζί του. Από την άλλη, βοηθούσε πολύ τους δημοσιογράφους στη δουλειά τους. Ήταν πάντα εκεί, πρόθυμος να μας μιλήσει, να μας διευκολύνει στη δουλειά μας. Και φυσικά, ήταν πολύ αγαπητός. 
Ο Νεοκλής Σαρρής, δεν σταμάτησε λεπτό να μάχεται για τα εθνικά μας δίκαια. Θυμάμαι τον καθηγητή, τον Μάρτιο του 2004, όταν κάποιοι εδώ και στη Λευκωσία προσπαθούσαν να ξεπουλήσουν την Κύπρο μας, κραυγάζοντας χρηματοδοτούμενοι υπέρ του ναι στο εθνοκτόνο Σχέδιο Ανάν.
Άνθρωποι σαν εκείνον τότε, ύψωσαν το ανάστημά τους, μιλώντας στο όπου γης ελληνικό κοινό, προσπαθώντας να αποτρέψουν μια εθνική καταστροφή, την οποία θα σηματοδοτούσε ένα ναι στα σχέδια της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Ο εκλιπών ακόμα και πριν λίγο καιρό μιλούσε για «επάρατο σχέδιο», που «έτυχε υποστήριξης από τον εσμό των χρηματοδοτούμενων, όπως αποκαλύφθηκε στη συνέχεια, από ξένα κέντρα κεκρακτών ή ελεεινών ψιττακίσκων της δοτής άνωθεν προς αυτούς εντολής».
Και τα κατάφεραν, όπως απέδειξε το γιγάντιο ΟΧΙ του Ελληνισμού. Ο Νεοκλής Σαρρής, πάλεψε πολύ, πάρα πολύ και διαχρονικά, για τα δίκαια του κυπριακού Ελληνισμού.
«Τον Νεοκλή θα τον θρηνήσει η οικογένειά του και θα λείψει στο αμούστακο παιδί του.
Θα λείψει και σε όσους από εμάς έτυχε να τον γνωρίσουμε από κοντά και νοιώσαμε την ανθρωπολογική του βαθύτητα, τη δύναμη του πνεύματός του και τον τίμιο και ακέραιο χαρακτήρα του. Θα λείψει όμως και από όσους τον γνώρισαν σαν πανεπιστημιακό δάσκαλο, σαν πνευματική μορφή και σαν μοναδικά εμβριθή γνώστη της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής σε δύσκολα πεδία όπου η γνώση σπανίζει και οι γνώμες κυριαρχούν. Όλοι όσοι τον γνωρίσαμε θα θυμόμαστε αυτό που συνολικά ήταν: μια μεγάλη ανθρώπινη μορφή και ένα σπανίζον είδος προικισμένου φορέα της μακραίωνης ελληνικότητας».
Αυτά έγραψε για τον φίλο του, ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, Παναγιώτης Ήφαιστος, χωρίς να ξεχάσει όσους δεν φέρθηκαν με ευγένεια στον σπουδαίο αυτόν άνθρωπο: «Τα εγχώρια καθωσπρέπει τρωκτικά, τα ίδια που τελικά κατέστρεψαν το νεοελληνικό κράτος, τον κτυπούσαν ασταμάτητα και ανελέητα…
Το εγχώριο ξενοκρατικό σύστημα που υιοθετούσε μια καταστροφική κατευναστική στάση απέναντι στην Άγκυρα, δεν ήθελε να ακούγεται η φωνή του Σαρρή. Ανθρώπους όπως τον Σαρρή η συμβατική σοφία επιχειρεί πάντοτε να τους κλείσει το στόμα. Είναι όμως σαν να προσπαθεί  κανείς να δέσει έναν γίγαντα με κλωστές. Δεν κατάφεραν να τον καταδικάσουν σε σιωπή.
Μόνο δολοφονούσαν τον χαρακτήρα του νυχθημερόν και είναι αλήθεια μερικές φορές τον εκνεύριζαν. Ο Νεοκλής παρέμεινε πάντα ο ίδιος: ένας εγγενώς ήπιος άνθρωπος, γεμάτος καλοσύνη για όλους, ταυτόχρονα δυνατός, αδέκαστος και ακλόνητος, κύρια έγνοια του οποίου ήταν να διατυπώνει απερίφραστα εδραία και αληθή επιχειρήματα και να μην αδικεί κανέναν».
Το κενό που αφήνει ο Νεοκλής Σαρρής, είναι όντως δυσαναπλήρωτο.
Ειδικά σήμερα, εποχή που η αναξιοκρατία και ο εθνομηδενισμός, προσπαθούν με όλα τα μέσα να μετατρέψουν την κοινωνία μας σε σκουπιδοτενεκέ. Αλλά, η σπορά του Νεοκλή Σαρρή, ήδη ανθίζει. Είναι πολύ χαρακτηριστικό, όταν αναγγέλθηκε η αποδημία του, τα αναρίθμητα μηνύματα από ανθρώπους, πολύ συγκινημένους, οι οποίοι κάποτε υπήρξαν μαθητές του. Και δεν υπάρχει σπουδαιότερη παρακαταθήκη από αυτήν. Καλό ταξίδι.
Νίκος  Χιδίρογλου

(elora.gr)