Αν μείνεις πολλά χρόνια στο εξωτερικό και μετά επιστρέψεις στην Ελλάδα, μερικά πράγματα σου φαίνονται πολύ παράξενα. Στις ΗΠΑ για παράδειγμα, την κατ' εξοχήν πολυπολιτισμική χώρα, οι νόμοι για τη μετανάστευση ακολουθούνται αυστηρά, υπάρχει συγκεκριμένος αριθμός μεταναστών που γίνονται δεκτοί κάθε χρόνο, και γενικά η λαθρομετανάστευση αποθαρρύνεται.
Στην Ελλάδα, από τη μια μεριά φαίνεται να υπάρχει απέραντη ελευθερία εισόδου στη χώρα από οποιονδήποτε το επιθυμεί και από την άλλη κάθε αναφορά στο θέμα εκ μέρους πολιτών που ανησυχούν στιγματίζεται ως οπισθοδρομική. Κανονικά, στην Ελλάδα του διαλόγου και του φωτός θα έπρεπε να ευδοκιμεί η ελευθερία του λόγου, έτσι ώστε όλες οι απόψεις και οι θεωρίες να εξετάζονται διεξοδικά υπό το φως του Ηλίου. Δυστυχώς, η πραγματικότητα είναι διαφορετική και φαίνεται να έχει ριζώσει παντού ένα είδος σκοταδισμού με δημοκρατικό προσωπείο, ακόμη και στα ανώτατα πνευματικά ιδρύματα.
Έρχεται όμως κάποτε η ώρα που πρέπει να αναγνωρίσουμε το συγκεκριμένο πρόβλημα και να το διαχειριστούμε. Το πρώτο βήμα είναι να παραδεχθούμε την ύπαρξή του. Στο παρόν σημείωμα θα ήθελα να συγκρίνω το ρυθμό εισόδου λαθρομεταναστών στην Ελλάδα με τον αντίστοιχο ρυθμό στις ΗΠΑ με σκοπό να αρχίσει ο διάλογος προς την κατεύθυνση αυτή.
Η Υπηρεσία Ασφαλείας της Πατρίδας στις ΗΠΑ (USA Department of Homeland Security) αναφέρει την εκτίμησή του ότι το 2009 υπήρχαν περίπου 10,8 εκατομμύρια παράνομοι μετανάστες στη χώρα (βλ. εδώ σε μορφή pdf), εκ των οποίων το 37%, δηλαδή, περίπου 4 εκατομμύρια εισήλθε στη χώρα μετά την 1/1/2000.
Επομένως μιλάμε για 4 εκατ. διαιρούμενα δια 9 έτη. Αυτό μας κάνει 444 χιλιάδες παρανόμων μεταναστών το χρόνο, σε μια χώρα με πληθυσμό 300 εκατομμύρια. Δηλαδή, 0,444/300 = 0,001. Άρα, ο ετήσιος ρυθμός εισροής λαθρομεταναστών στης ΗΠΑ είναι περίπου 1/1.000 του συνολικού πληθυσμού.
Ας έλθουμε τώρα στην Ελλάδα. Δεν έχουμε διαθέσιμα τόσο ακριβή στοιχεία ή εκτιμήσεις για τη λαθρομετανάστευση. Εντούτοις, κάποια στοιχεία από τα δελτία ειδήσεων είναι και χρήσιμα και εντυπωσιακά. Π.χ., η Ένωση Συνοριακών Φυλάκων Έβρου αναφέρει ότι για τον μήνα Οκτώβριο του 2011 διήλθαν τα σύνορα του Έβρου 9.700 λαθρομετανάστες (βλ. επίσης και www.posyfy.gr.)
Από εδώ και πέρα κάνουμε υποθέσεις για τον αριθμό των μεταναστών που καταγράφονται καθώς διέρχονται τα σύνορα της χώρας. Αν ο Οκτώβριος ήταν αντιπροσωπευτικός μήνας όσον αφορά στην είσοδο αλλοδαπών στη χώρα, τότε η εκτίμηση για το έτος είναι περίπου 120.000. Άλλη μία υπόθεση εργασίας είναι απαραίτητη σχετικά με το ποσοστό των συλλήψεων. Ας πούμε ότι όλοι συλλαμβάνονται (υπάρχει αναγνώστης που το πιστεύει αυτό;) και ας παραδεχθούμε επιπλέον ότι οι υπολογισμοί μας είναι υπερεκτιμημένοι κατά 20%.
Συνεπώς, μπορούμε να πούμε ότι περισσότεροι από 100 χιλιάδες λαθρομετανάστες καταφέρνουν να εισέλθουν στην Ελλάδα ετησίως. Με δεδομένο έναν πληθυσμό 10 εκατομμυρίων, το κλάσμα είναι 0,1/10 = 1/100.
Με άλλα λόγια, ο ετήσιος ρυθμός εισόδου των λαθρομεταναστών στην Ελλάδα ανά κάτοικο είναι τουλάχιστον δέκα (10) φορές υψηλότερος από τον αντίστοιχο ρυθμό στις ΗΠΑ.
Το ερώτημα όμως τώρα που προκύπτει αβίαστα είναι αν η Ελλάδα είναι 10 φορές πιο πλούσια, 10 φορές πιο προετοιμασμένη, 10 φορές πιο ικανή σε σχέση με τις ΗΠΑ για να διαχειρισθεί τη λαθρομετανάστευση.
Βεβαίως η σύγκριση με τις ΗΠΑ δεν είναι πλήρης. Μεταξύ άλλων η χώρα εκείνη έχει εμπειρία πολλών δεκαετιών με τη μετανάστευση και διαθέτει πολύ αυστηρή μεταναστευτική πολιτική. Αρκεί κανείς να δει τα εκθέματα στο Μουσείο της Νήσου Έλλις (www.ellisisland.org) για να μένει εντυπωσιασμένος από τα προσεκτικά στατιστικά στοιχεία που κρατούσαν οι ΗΠΑ για κάθε νόμιμο μετανάστη ακόμη και εν έτει 1900. Αυτό σε αντίθεση με την Ελλάδα που φέρεται να ακολουθεί μια πολιτική περισσότερο για τον μετανάστη (immigrant policy), από τις πιο χαλαρές προσεγγίσεις παγκοσμίως.
Υπάρχουν διάφοροι νόμοι σχετικοί με τη λαθρομετανάστευση (βλ. επίσης http://www.antibaro.gr/fakelos/metanasteutiko), αλλά είναι άγνωστο αν έχει ψηφισθεί ποτέ κάποιος νόμος που να επιτρέπει ρητώς την αθρόα εισροή λαθρομεταναστών που παρατηρείται από το 1991 και μετά. Πάντως ο σημερινός αριθμός των λαθρομεταναστών που περνούν τα σύνορα της Ελλάδας ανά μήνα είναι συγκρίσιμος με το μέγεθος μιας πόλης ή νομού. Από διοικητικής πλευράς και μόνον, το γεγονός αυτό δεν μπορεί να περνά απαρατήρητο.
Οι παραπάνω σκέψεις οδηγούν στο προσωρινό συμπέρασμα ότι το επίσημο κράτος είναι ανίκανο (ή αδιάφορο) να διαχειρισθεί το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης. Αυτό θα έχει καταστροφικές συνέπειες, ιδιαίτερα μάλιστα λόγω της οικονομικής συγκυρίας, η οποία συγκυρία περιορίζει τις δυνατότητες της χώρας για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Εντούτοις, ο μεγαλύτερος εχθρός είναι οι προκαταλήψεις που έχουν εδραιωθεί στην ψυχή των Ελλήνων πολιτών, προκαταλήψεις που τους εμποδίζουν να απαιτήσουν μια μεταναστευτική πολιτική με γνώμονα το συμφέρον του Έθνους. Εξού και ο τίτλος του παρόντος.
* Ο κ. Αθανάσιος Επίσκοπος είναι Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών από το 2004 μέχρι και σήμερα. Είναι κάτοχος Διδακτορικού Διπλώματος Ph.D. στα Οικονομικά του State University της Νέας Υόρκης (SUNY)-Buffalo, ΗΠΑ, (1992), Μεταπτυχιακού Διπλώματος (M.A.) στα Οικονομικά του State University της Νέας Υόρκης, (SUNY)-Buffalo, ΗΠΑ, (1989), Μεταπτυχιακού Διπλώματος στη Διοίκηση Επιχειρήσεων (MBA), του Roosevelt University, Chicago, ΗΠΑ, (1987) και κάτοχος Πτυχίου στα Μαθηματικά του Πανεπιστημίου Αθηνών (1983). Έχει λάβει Βραβείο Πρωτοπορίας στην Έρευνα από το Πανεπιστήμιο Clarkson (1995) και Βραβείο Αρίστευσης στη Διδασκαλία από το Πανεπιστήμιο SUNY-Buffalo (1990). Διετέλεσε Αναπληρωτής Πρόεδρος στο Τμήμα Λογιστικής & Χρηματοοικονομικής του ΟΠΑ από το 2005 ως το 2007 και Ειδικός Συνεργάτης στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος ΑΕ από το 1996 μέχρι το 2000. Έχει πολυάριθμες δημοσιεύσεις σε Επιστημονικά Περιοδικά και παρουσιάσεις επιστημονικών εργασιών σε Διεθνή και Τοπικά Συνέδρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου