Θαύματα του Τιμίου Σταυρού

1. Θαυμαστή οπτασία του μοναχού Γενναδίου

Κάποτε ήλθε στη Ιερά Μονή μας κάποιος φτωχός μοναχός από τη Νέα Σκήτη του Αγίου Παύλου για να ζητήσει ελεημοσύνη, ονομαζόμενος Γεννάδιος. Γεροντάκι άνω των εβδομήντα ετών. Ο καθηγούμενός μας Αρχιμ. Γαβριήλ του έδωσε ό,τι ήθελε, και στη συνομιλία και μάλιστα για την πνευματική ζωή, το γεροντάκι μεταξύ άλλων εξομολογήθηκε και την παρακάτω θαυμαστή οπτασία, από την οποία πιστοποιείται η ενάρετη και αγία ζωή του.

Στις 14 Σεπτεμβρίου του 1967, που γιορτάζει η Μονή Ξηροποτάμου, επειδή έχει το Μεγάλο Τίμιο Σταυρό και μάλιστα με την τρύπα που προσηλώθηκε ο Κύριος, χάριν της εορτής πήγε και αυτός να συνεορτάσει και να προσκυνήσει το Πανάγιο Ξύλο. Κατά την ώρα της προσκυνήσεως και ασπασμού στο τέλος του όρθρου, ο γέρων αφού ήλθε σε έκσταση, έβλεπε ότι από το Τίμιο Ξύλο έβγαιναν φλόγες φωτιάς και ο γύρω χώρος όλος, σαν να φλεγόταν. Αυτά βλέποντας με έκσταση θαύμαζε και έλεγε στον εαυτό του: «Πώς οι αδελφοί μοναχοί πλησιάζουν και ασπάζονται τον Τίμιο Σταυρό και δεν κατακαίονται;». Και πώς και αυτός θα μπορέσει να πλησιάσει και να προσκυνήσει; Του φαινόταν τελείως αδύνατον. Όταν ήλθε η σειρά του να προσκυνήσει παρακάλεσε την Παναγία από βάθους ψυχής και καρδίας να τον βοηθήση να πλησιάσει. Και, ω του θαύματος! οι φλόγες που έβλεπε έσβησαν και έτσι με θάρρος και πολλή ευλάβεια πλησίασε και προσκύνησε.
Το ενάρετο αυτό γεροντάκι κοιμήθηκε την ημέρα της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού 14 Σεπτεμβρίου δείγμα της ευλάβειάς του  στον Τίμιο Σταυρό.

2. Ανανέωση του προζυμιού κατά την εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού.

Κατά την τελετή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, από τον εφημέριο ιερέα μετά τη δοξολογία, αυτός κρατά στα χέρια τον Τίμιο Σταυρό και βγαίνει από τη βόρεια πύλη με τους λαμπαδηφόρους εκκλησιαστικούς. Το 1959, ενώ γινόταν η Α’ Στάση της Υψώσεως του Σταυρού και ο εφημέριος με τους εκκλησιαστικούς άλλαζαν θέση για τη Β’ Στάση, παρουσιάσθηκε  στη μέση ο αρτοποιός μας αδελφός Αρσένιος, κρατώντας  στα χέρια του αγγείο, που είχε φύραμα με αλεύρι και νερό. Αφού πλησίασε, έβαλε το αγγείο κάτω από το δισκέλι, στο οποίο μετά τη λήξη της υψώσεως θα τοποθετείτο ο Τίμιος Σταυρός.
Αυτό βλέποντας ένας από τους γέροντες, δυσφορώντας, μου λέει χαμηλόφωνα: «Τί μπερδεύεται  αυτός ο ελαφρόμυαλος, γέρο-Λάζαρε;». «Δεν καταλαβαίνεις, του λέω, ξέχασε να βάλει το ζυμάρι την κανονική του ώρα και προσπαθεί τώρα βιαστικά να το βάλει από κάτω, για να μη χάσει την ευκαιρία. Έπρεπε να το βάλει εγκαίρως, χωρίς να γίνει αντιληπτός, αλλά έστω και τώρα η χάρις του Τιμίου Σταυρού θα ενεργήσει να γίνει το φύραμα νέο προζύμι». Αυτό είναι ένα εξαιρετικό και αξιόλογο θαύμα, το οποίον διαιωνίζεται, αλλά λίγοι το γνωρίζουν, γίνεται δε κάθε χρόνο!
Μαθαίνοντας αυτό το πράγμα  ο γέρων, που κατηγορούσε τον αδελφό Αρσένιο έμεινε εκστατικός και θαύμαζε γι’ αυτή την ενέργεια του Τιμίου Σταυρού. Ύστερα έμαθε και από άλλους αδελφούς και μάλιστα από τον προσφοράρη της Μονής, αδελφό Σωφρόνιο, που του εξομολογήθηκε και αυτός, ότι όταν για πρώτη φορά έβαλε το  ζυμάρι κάτω από τον Τίμιο Σταυρό, είχε πολλή δυσπιστία και αμφιβολία, ότι δηλαδή θα φούσκωνε και θα γινόταν νέο προζύμι και, «ώ του εξαισίου θαύματος, γέροντα μου!», του λέει, «προς πλήρη βεβαίωσή μου εκείνη την ημέρα , μετά το τέλος της λειτουργίας, όταν πήγα στο προσφορειό, που το είχα τοποθετήσει, με πολλή περιέργεια και δυσπιστία, ξεσκέπασα το δοχείο και το βρήκα ξεχειλισμένο. Γέμισε το δοχείον και χυνόταν προς τα έξω. Τότε σταυροκοπήθηκα, δόξασα τον Κύριο και του ζήτησα συγχώρηση για την προηγουμένη δυσπιστία μου. Αυτό έγινε εξαιρετικά για τη δυσπιστία μου, διότι, όπως μου είπαν όλοι αδελφοί που γνώριζαν, κατά την πρώτη ημέρα, λίγο γίνεται, το ξαναζυμώνουν αυτό με άλλο λίγο φύραμα και την άλλην ημέρα φουσκώνει μόνο του και σκάζει, κατά την συνήθειαν».
Αυτό το θαύμα το σημειώνουμε, άνκαι είναι γνωστό σε από την παράδοση, όμως όχι σε όλους. Υπάρχουν δε κατά καιρούς και άπιστοι Θωμάδες, αλλά και προς γνώση και των επομένων γενεών, των οποίων πόσο θερμή θα είναι η πίστη ; Ο Κύριος γνωρίζει…

(Λαζάρου μοναχού Διονυσιάτου, «Διονυσιατικαί Διηγήσεις», Αγιον Όρος 1989

πηγη