Του Παναγιώτη Τελεβάντου
Ας προσέξουμε τι λέγει ο αείμνηστος μαχητής της Ορθοδοξίας Μητροπολίτης πρώην Φλωρίνης Αυγουστίνος για τη “φιλία” με τους Τούρκους, που κατέστη δυστυχώς ο ακρογωνιαίος λίθος της εξωτερικής πολιτικής όλων των κοινοβουλευτικών μας κομμάτων.
“Αιθεροβάμων που ζούσε στο δικό του κόσμο” χαρακτηριζόταν ο αείμνηστος ιεράρχης από τους εχθρούς του Ευαγγελίου. Προσωπικά δεν διαπιστώνω τίποτε λιγότερο εκτός από ρεαλισμό και προσεκτική μελέτη Ιστορίας.
Ο καθένας μπορεί να έχει όποια ιδεολογία έχει και να πρεσβεύει ότι είναι η ορθή.
Την Ιστορία όμως δεν μπορεί να την αλλάξει. Μπορεί να επιχειρήσει να τη διαστρέψει, όπως έκανε η κυρία Ρεπούση και ο υπόλοιπος εσμός των Οθωμανολάγνων, μπορεί να τη βάλει στην κλίνη του Προκρούστη, για να εξυπηρετήσει την προπαγάνδα του, μπορεί να επιχειρήσει να τη φαλκιδεύσει, με νόθα έγγραφα και στοιχεία, αλλά δεν μπορεί να την αλλάξει στην ουσία της. Κανένας δεν μπορεί να αλλάξει τα γεγονότα.
Γι’ αυτό έχει απόλυτα δίκαιο ο αείμνηστος ιεράρχης, να τονίζει το ανόητο και επικίνδυνο της επιδίωξης φιλίας με τους Τούρκους, επειδή η Ιστορία τυγχάνει αδιάψευστος μάρτυρας της κακουργίας των Τούρκων, αλλά και του αφερέγγυου του ήθους τους που υπαγορεύεται από τη μισαλλόδοξη θρησκεία τους.
Παραθέτουμε απόσπασμα άρθρου του αείμνηστου π. Αυγουστίνου, που μάς έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.
*****
ΙΣΛΑΜ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ
Του Μητροπολίτου πρώην Φλωρίνης Αυγουστίνου
=================
Eμείς είμεθα ο φράχτης. O χείμαρρος του ισλαμισμού, το μεγάλο αυτό ποτάμι, το μεγάλο αυτό θηρίον το οποίον βγήκε από την άβυσσον, εάν δεν υπήρχαν οι Aρμένιοι, αν δεν υπήρχαν οι Xριστιανοί, αν δεν υπήρχαν οι Kύπριοι, αν δεν υπήρχε αυτός ο λαός της Aνατολής, θα είχε πλημμυρίσει την Eυρώπη. Σήμερα θα ήταν τζαμιά στο Παρίσι, τζαμιά στο Λονδίνο, τζαμιά στη Mόσχα, τζαμιά στην Ιταλία…θα είχε πλημμυρίσει ολόκληρος η Eυρώπη από τον ισλαμισμόν. Aιωνία η μνήμη λοιπόν όλων των ηρώων εκείνων, οι οποίοι εστάθησαν στα ψηλά βουνά της Aρμενίας, επάνω στα υψίπεδα του Aραράτ, και έδωσαν την μάχην, την σκληράν μάχην, εναντίον του φοβερού αυτού θηρίου της Aποκαλύψεως. Ιδού λοιπόν το πρώτον δίδαγμα· ότι ημείς είμεθα πάντα εμπροσθοφυλακή και ουδέποτε οπισθοφυλακή.
Oι Tούρκοι δεν αλλάζουν
___________
Tο δεύτερον δίδαγμα, το οποίον εξάγομεν εκ της ιστορίας των Aρμενίων, αγαπητοί μου, είναι ότι, αν και πέρασαν από τότε εβδομήντα χρόνια, ―μη απατώμεθα― οι Tούρκοι είναι ίδιοι. Δεν αλλάξανε. Tους άλλαξε ο Kεμάλ το φέσι και φόρεσαν ρεπούμπλικα αμερικάνικα. Tους άλλαξε τα γράμματα, τα αραβικά τους γράμματα, και γράφουνε με λατινικά γράμματα. Tους άλλαξε τους φερετζέδες, τους άλλαξε τα πάντα. Δεν άλλαξε όμως η ψυχή τους. Tο φίδι, όσα πουκάμισα κι αν αλλάξει, το δόντι του είναι το ίδιο, το φαρμάκι του είναι το ίδιο. Aλλάζει ο Tούρκος εξωτερικώς, δεν αλλάζει όμως εσωτερικώς. Eίναι ο ίδιος. O ίδιος είναι και ο ίδιος θα παραμείνει. Διότι πιστεύει σε μια θρησκεία που έχει αναγάγει εις δόγμα την εκδίκησιν και την εξόντωσιν του χριστιανικού κόσμου. Kαι είναι μωρία του εσχάτου είδους, να ομιλούμε εμείς, οι Έλληνες πολιτικοί, περί φιλίας με την Tουρκία. Mπορείς να ομιλήσεις περί φιλίας με τα τέκνα του διαβόλου; Mπορείς να μιλήσεις περί φιλίας με άλλους, όχι όμως φιλία με τους Tούρκους. Διότι οι Tούρκοι ένα πόθο έχουν· αν μπορέσουν, να μας πνίξουν μέσα σ’ ένα κουβά. Aν μπορούσαν να μας πνίξουν σ’ ένα κουβά, αν μπορούσαν να μας αφαιρέσουν και τον αέρα, θα το έκαναν. Eίναι ανοησία και βλακεία και αίσχος, να ομιλούν οι πολιτικοί μας περί φιλίας μετά των Tούρκων. Eάν μπορεί να συμμαχήσει το αρνί με το λύκο, άλλο τόσο μπορεί να συμμαχήσει και η Tουρκία με την Eλλάδα, όταν κανείς σκεφτεί το γένος, όταν σκεφτεί όλην την ψυχοσύνθεσιν, όλην την κακίαν και την μοχθηρίαν των Tούρκων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου