Απόστολοι που συναθροιστήκατε εδώ από τα πέρατα της γης, κηδεύσατε το σώμα μου στο χωριό της Γεθσημανή· κι εσύ Υιέ και Θεέ μου, παράλαβε το πνεύμα μου.
Ο θάνατος της Θεοτόκου είναι μεγάλη γιορτή της Ορθοδοξίας. Γιορτάζεται στις 15 Αυγούστου. Κατά την παράδοση οι δώδεκα Απόστολοι μαζεύτηκαν για να κηδεύσουν στη Γεθσημανή το τίμιο σώμα της Μητέρας του Χριστού, όπως και το έπραξαν.
Το άχραντο σώμα της κατατέθηκε νεκρό στον τάφο, ενώ το πνεύμα της παρέλαβε ο Υιός και Θεός της. Όμως το θεοχαρίτωτο εκείνο σώμα, από το οποίο βγήκε το σώμα του σαρκωθέντος Λόγου του Θεού, δεν έμελλε να υποστεί διαφθορά στο μνημείο στο οποίο κατατέθηκε αλλά, ακολουθώντας το σώμα του Υιού της, το οποίο αναστήθηκε αδιάφθορο εκ των νεκρών την τρίτη ημέρα από της ταφής του, αναστήθηκε κι αυτό εκ των νεκρών, και αφού ενώθηκε με την ψυχή του μετέστη προς τον Υιό της στη μακαριότητα της βασιλείας των ουρανών, χωρίς η Θεομήτωρ να παραμείνει στη μέση κατάσταση των ψυχών, όπως όλοι οι άλλοι άνθρωποι. Την μετάσταση αυτή της Θεοτόκου διατυπώνει η Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία στην ασματική ακολουθία των σχετικών εορτών της και κυρίως στην εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Περί αυτής μιλάνε και αρκετοί από τους ιερούς Πατέρες της Εκκλησίας.
«Ο γλυκασμός των Αγγέλων, των θλιβομένων η χαρά, Χριστιανών η προστάτις, Παρθένε μήτηρ Κυρίου, αντιλαβού μου και ρύσαι των αιωνίων βασάνων».
Εσύ που είσαι η γλυκιά αίσθηση των αγγέλων, η χαρά των θλιβομένων και η προστασία των χριστιανών, Παρθένε Μητέρα του Κυρίου, βοήθησέ με και σώσε με από τα αιώνια βασανιστήρια.
Η Θεοτόκος δεν είναι απλά Παρθένος, αλλ’ «Αειπάρθενος». Τί σημαίνει αυτό; Ότι μετά τον παρθενικό τόκο της η Μαρία δεν παντρεύτηκε τον Ιωσήφ, από τον οποίο απέκτησε δήθεν φυσικά τέκνα, με αποτέλεσμα να χάσει τη βιολογική παρθενία της. Αυτά τα λένε οι Προτεστάντες, οι οποίοι έχασαν το αισθητήριο και το δεσμό τους με την εκκλησιαστική παράδοση, οι οποίοι για να στηρίξουν την άποψή τους φέρνουν σαν επιχείρημα τους αδελφούς του Κυρίου, για τους οποίους κάνει λόγο η Γραφή. Οι αδελφοί όμως του Κυρίου δεν ήσαν φυσικά παιδιά της Μαρίας, αλλά τέκνα του Ιωσήφ, από πρότερο γάμο του. Ο «μνήστωρ» (αρραβωνιαστικός) της Μαρίας ήταν χήρος, όταν τη μνηστεύθηκε. Ποτέ δεν έγινε φυσικός γάμος του Ιωσήφ με την Παρθένο.
Τα αιώνια βασανιστήρια, από τα οποία ο πιστός παρακαλεί τη Θεοτόκο να τον απαλλάξει, είναι οι αιώνιες ποινές της κολάσεως. Το αίτημα αυτό είναι συχνό προς τη Θεομήτορα («της αιωνίου με ρυομένη κολάσεως») και είναι κεντρικό στην προσευχή και τη λατρεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Είναι δε σαφές δόγμα της πίστεως, που υπάρχει στις πηγές της θείας αποκάλυψης (Γραφή και Ιερά Παράδοση). Το ότι μερικοί ενοχλούνται από το δόγμα αυτό, το οποίο πραγματικά φέρνει σε δύσκολη θέση τη λογική του ανθρώπου, αυτό δεν αλλάζει καθόλου την κατάσταση.
«Και σε μεσίτριαν έχω προς τον φιλάνθρωπον Θεόν· μη μου ελέγξη τας πράξεις, ενώπιον των Αγγέλων· παρακαλώ σε Παρθένε, βοήθησόν μοι εν τάχει».
Και σε μεσίτρια έχω προς τον φιλάνθρωπο Θεό. Γρήγορα βοήθησέ με, ώστε να μη μου ελέγξει Εκείνος τα έργα ενώπιον των αγγέλων.
Αναφέρεται στη μέλλουσα κρίση κατά την οποία θα κρίνει ο Θεός τον κόσμο, αφού πρώτα ελέγξει τις πράξεις όλων των ανθρώπων. Με βάση τις πράξεις του καθενός θα γίνει και η θεία ανταπόδοση.
«Χρυσοπλοκώτατε πύργε, και δωδεκάτειχε πόλις, ηλιοστάλακτε θρόνε, καθέδρα του Βασιλέως, ακατανόητον θαύμα· πως γαλουχείς τον Δεσπότην».
Πύργε ντυμένε με χρυσάφι και πόλη τριγυρισμένη από δώδεκα τείχη, θρόνε που στάζεις τον ήλιο και κάθισμα του Βασιλέα, θαύμα υψηλό και ακατανόητο πώς τρέφεις με γάλα το Δεσπότη;
Με περισσή ομορφιά και ποιητική χάρη εκφράζεται εδώ η λαμπρότητα και η δόξα της Παρθένου. Είναι σαν ένας πύργος κτισμένος από χρυσάφι, δηλαδή ένα εξαιρετικό πλάσμα καμωμένο από τη χάρη του Θεού’ ένας πύργος με δώδεκα τείχη, δηλαδή τους δώδεκα Αποστόλους που είναι οι θεμέλιοι λίθοι του λυτρωτικού έργου του Χριστού· είναι σαν ένας θρόνος από τον οποίο στάζει ο ήλιος της αιώνιας δόξας της Τριάδος. Και πάνω απ’ όλα ένα θαύμα ακατανόητο, να βαστάζει στα χέρια της και να τρέφει με το γάλα της το Δεσπότη της κτίσεως. Αλήθεια πώς μπορεί να γίνει αυτό; Να είναι βρέφος γαλακτοτροφούμενο ο άπειρος Θεός και Κύριος των πάντων; Ποιό μυαλό μπορεί να το περιλάβει;
(Α. Θεοδώρου, «Χρυσοπλοκώτατε Πύργε» -Μετάφραση και σχολιασμός των Παρακλητικών Κανόνων, εκδ. Αποστ. Διακονίας)
(αναρτήθηκε από την Συγκλητική)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου