Bámbule… Η Κυβέρνηση έπαιξε τον Άσσο που είχε κρυμμένο στο μανίκι: Αποποινικοποίηση =σήμανε το τέλος της “εξέγερσης” των (απανταχού) Αγανακτισμένων;

Με την γνωστή συνταγή: δώστε τη φούντα στο λαό.......

Έτσι δεν έγινε και το ’68;
Από εκεί που ήταν όλοι στους δρόμους και διεκδικούσαν τα δικαιώματά τους… “Peace, Man”.
Άραγε πόσοι θα ξανακατέβουν στο Σύνταγμα ή σε άλλες κεντρικές πλατείες;

Η Κυβέρνηση εμφάνισε προνοητικά και με μεγάλη μαεστρία τον Άσσο που είχε κρυμμένο

στο μανίκι, μέσα στο κατακαλόκαιρο, λίγο μετά την εκκένωση του Συντάγματος.

Ο ΓΑΠ, ήδη από τα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας των ’00ς είχε δηλώσει ότι ενδιαφερόταν να κάνει την κίνηση αυτή και, μάλιστα, ήταν πολλοί αυτοί που περίμεναν με λαχτάρα να πραγματοποιήσει κάποια στιγμή την προεκλογική του υπόσχεση. Επίσης, ήταν και αρκετοί αυτοί που τον ψήφισαν παλιότερα γι΄αυτόν ακριβώς το λόγο, γι΄αυτήν ακριβώς την προοδευτική του υπόσχεση. Και πολλοί ήταν αυτοί που απογοητεύονταν, μέχρι πρόσφατα, γιατί δεν την είχε ακόμα τηρήσει.

Το σημαντικό, όμως, είναι ότι η υπόσχεση αυτή πραγματοποιήθηκε την κατάλληλη στιγμή…

Δεν ξέρουμε ποιός ή ποιοί σύμβουλοι εμπνεύστηκαν τη συγκεκριμένη πολιτική κίνηση, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, πάντως, το σίγουρο είναι ότι “σκόραραν”: πέναλτυ και απευθείας με φόρα στα δίχτυα. Γκολάρα, πρωτάθλημα (μπορεί και νταμπλ) κι έξοδος για Champions με πλεονέκτημα. Αποδεικνύεται ότι η επιστήμη της Επικοινωνιολογίας έχει προοδεύσει πολύ. Μπορεί να βρίσκονται και Ανθρωπολόγοι ανάμεσά τους, δεν το αποκλείουμε.
Δεν εξηγείται διαφορετικά τέτοια μελετημένη κίνηση. Δεν ειρωνεύομαστε. Το εννοούμε: μιλάμε για πολύ μελετημένη πολιτική κίνηση. Που δίνει λύσεις και γλυτώνει από τ΄αδιέξοδα και τους εγκλωβισμούς.
Αυτό ήταν μαγκιά. Που κανείς δεν την περίμενε. Επαναλαμβάνουμε: δεν ειρωνεύομαστε.
Το εννοούμε.
Περιμέναμε να δούμε τις επόμενες κινήσεις της Κυβέρνησης, μετά την βίαιη εκκένωση της Πλατείας Συντάγματος, ενώ «μύριζε» προετοιμασία βίαιων αντιδράσεων κατά το Σεπτέμβρη, από την πλευρά των Αγανακτισμένων. Αλλά, πραγματικά, κάτι παρόμοιο δεν το είχαμε φανταστεί. Ούτε σκεφτεί.
Ήταν κίνηση Ρουά-Ματ (όχι του ξύλου∙ το άλλο Ματ, εννοούμε∙ του σκακιού).
Και πάθαμε πλάκα όταν το ακούσαμε. Πονηρευτήκαμε αμέσως, φυσικά. Εννοείται. Ακριβώς την ίδια στιγμή που κάποιοι παραδίπλα πανηγύριζαν και ψάχνονταν να βρουν πού θα πρωτο-φυτέψουν (πανικός).
Δείτε, λοιπόν, πόσο εύκολα κατευνάζονται τα μαινόμενα πλήθη. Ή, μάλλον, θα το δείτε τον ερχόμενο Σεπτέμβρη.
Ποιός θα τολμήσει να παραπονεθεί τώρα;
Πόσοι θα είναι εκείνοι που δεν θα κατέβουν ξανά Σύνταγμα, αφού τους “χρύσωσαν το χάπι”;
Οέο;
Από τη στιγμή που ένα ποσοστό 85% των Ελλήνων άνω των 18 (για να μην πούμε 15) και μέχρι, σχεδόν, την ηλικία της «Γενιάς του Πολυτεχνείου» απολαμβάνουν ομαδικώς στις παρέες έναν μπάφο με την ίδια λογική που οι γονείς τους απολάμβαναν το ουισκάκι τους ή ένα βερμούτ; Μην πείτε ότι υπερβάλλουμε, γιατί δεν θα το δεχτούμε. Πιστεύουμε ότι αυτό πρέπει να είναι το ποσοστό. Τουλάχιστον. Όπου και να καθήσεις με κόσμο, δεν υπάρχει παρέα που να μην βρεθεί κάποιος να το «φουντάρει». Και συμμετέχουν ακόμα και οι μη-καπνιστές. Έτσι, έστω και με μια τζουρίτσα. Για το παρεάκι.
Οπότε, φανταστείτε τι ποσοστό του πληθυσμού θα ικανοποιηθεί με την εν λόγω απόφαση.
Σιγά μην βγουν στο δρόμο για επανάσταση: “Peace, Man”…
Σε πολλούς λαούς πιστεύουν ότι τα drugs είναι «δώρα σταλμένα απ΄το Θεό» ή «δώρα σταλμένα απ΄το Σύμπαν»: διευρύνουν την αντίληψη, προκαλούν διάφορες μορφές συνειδητοποίησης, «ανοιγουν το τρίτο μάτι» κατ΄άλλους, εντείνουν την ευαισθησία κάθε είδους καλλιτεχνών. Πολλοί δυτικοί τα χρησιμοποιούν απλώς για χαλάρωση, «για να κατεβάσουν διακόπτες» έστω και για λίγο, από την αγχωτική και καταπιεστική βολεμένη ζωούλα τους, που όμως τους κατακρεουργεί το είναι. Ή για να ξελαμπικάρει το μυαλό τους απ΄τη φόρτιση και τα προβλήματα της μη βολεμένης ζωής στην πόλη.  Σε άλλους λαούς τα χρησιμοποιούν σε συγκεκριμένες τελετουργίες, όπου προηγουμένως έχουν εξαγνιστεί τόσο σωματικά, όσο και ψυχικά.
Εννοείται ότι αναφερόμαστε στα «μαλακά». Γιατί με τα «σκληρά», περνάμε σε άλλα επίπεδα [ευαισθησίας, συνειδητοποίησης, πειραματισμού, ριψοκινδυνότητας ή ακόμα και μόδας (βλ. κόκα, το drug των πλουσίων και της χλίδας∙ όχι μόνο, φυσικά)].
Πια, οι γενιές αυτές, στα περισσότερα μέρη του Κόσμου, «πίνουν». Έστω και λίγο.
Πάντως «πίνουν». Τα γάρα, τα joints, οι μπάφοι (ονομασίες που ποικίλουν ανάλογα τη γενιά: Πολυτεχνείου/ Μάη ΄68,  X, Y, Z κλπ), κάνουν τις γύρες τους συχνά-πυκνά, ακόμα κι ανάμεσα στους πιο ανυποψίαστους (κάτι που δεν γινόταν με τόση ευκολία στα ‘60ς, τα ‘70ς ή τα ΄80ς).
Οπότε, καταλαβαίνετε πόσος πολύς κόσμος κινδυνεύει να πέσει στη «λούμπα» της αποποινικοποίησης. Δεν λέμε, καλή ξήγα, που πολύς κόσμος την περίμενε, ενώ «κρύβονταν όλοι πίσω από το δάχτυλό τους», ίσως φέρει και τουρισμό, θα ρίξει τις τιμές, θα παίξει και «μαύρο χρήμα» (τακτική που είχε χρησιμοποιήσει κι ο κουμπάρος Ερντογάν, στη δική τους εποχή «σφιξίματος»), όμως, θα «παρασύρει» δημαγωγικά και πολύ κόσμο, που θα κοιτάει ικανοποιημένος την καλή πλευρά της αποποινικοποίησης και θα παραμελήσει, ίσως, όλα τα υπόλοιπα δεινά και τις συνέπειές τους που «τρώμε στη μάπα» από τη Μεταπολίτευση κι έπειτα.
Bámbule… *
(*Έτσι λένε τα φρικιά, οι εναλλακτικοί & οι απανταχού Rainbow-guys πριν ξεκινήσουν το «πιώμα», κυρίως στην Ανδαλουσία, στον Ισπανικό Νότο∙ συχνά και αλλού).

ΥΓ: Το καλό του μέτρου>>>Συγκρότηση Ειδικών Μονάδων Απεξάρτησης στα περισσότερα μεγάλα Νοσοκομεία της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης και χορήγηση μεθαδόνης σε αυτούς που την έχουν ανάγκη και γουστάρουν να ξεκολλήσουν ή να κάνουν off. Για να δούμε, θα εφαρμοστεί πλήρως όλο το νομοσχέδιο ή θα χρησιμοποιηθούν μόνο τα σημεία του, όπου «παίζουν» φράγκα και συμφέροντα;

πηγη