Για την καταστροφή της Ελλάδος θα ευθύνεται ο ίδιος ο πολίτης που πίστεψε αφελώς τους μασκοφορεμένους (μεταφορικώς τε και κυριολεκτικώς) πολιτικούς ή, αντιθέτως, άξιοι μομφής είναι αυτοί οι τελευταίοι, οι οποίοι υλοποίησαν επί σειρά ετών ένα ανάλγητο πρόγραμμα εξάντλησης των πολιτών και σταδιακού ξεπουλήματος της χώρας τους;
Τις πταίει; Ο πολίτης που έτρεφε αφελώς εμπιστοσύνη στον πολιτικό ή ο πολιτικός που διέψευσε δόλια την εμπιστοσύνη του πολίτη;
Το καίριο αυτό ερώτημα είχε απασχολήσει ήδη τον Εμμανουήλ Ροΐδη στο εξαίσιο διήγημά του «Το παράπονο του νεκροθάπτου» (Άπαντα, Ε΄ Τόμος, 1894-1904, φιλολογική επιμέλεια: Άλκης Αγγέλου, σελ. 77 επ.), το οποίο δημοσιεύθηκε από τις 19 έως τις 27 Νοεμβρίου 1895 στην εφημερίδα «Εφημερίς» και σήμερα, 128 χρόνια μετά, είναι διπλά επίκαιρο, αφού πραγματεύεται την ρουσφετολογική εξάρτηση του Έλληνα από το κομματικό σύστημα σε φόντο επιδημίας.
Ο Συριανός ήρωας Αργύρης Ζώμας, πατέρας επτά παιδιών, εμπιστεύθηκε έναν Αθηναίο συνταγματάρχη που θα κατέβαινε στις εκλογές ως υποψήφιος βουλευτής.
Ο Ροΐδης βάζει τον ήρωά του να μας αφηγηθεί τα ανταλλάγματα που του πρότεινε ο μασκαράς υποψήφιος (από την εποχή του Ροΐδη ήταν γνωστή η χρήση μάσκας –μεταφορικώς νοούμενης– από τους πολιτικούς, οι οποίοι καλούνταν από τότε «μασκαράδες») για να τον βοηθήσει στον εκλογικό αγώνα.
Tελικώς, ο συνταγματάρχης αθέτησε τις υποσχέσεις του και φιλοτιμήθηκε με τα χίλια ζόρια να βοηθήσει τον Αργύρη που βρισκόταν στο χείλος της καταστροφής, αφού για χάρη του εκλογικού αγώνα είχε πουλήσει το κτήμα, τον ορνιθώνα, τις κατσίκες και τα γουρούνια του, τα οποία αντάλλαξε άστοχα με τριάντα μετοχές των σιδηροδρόμων καθ’ υπόδειξιν του συνταγματάρχη.
Η βοήθεια, όμως, ήταν παντελώς δυσανάλογη με τις υπηρεσίες που του είχε προσφέρει ο Αργύρης: Απλώς μεσολάβησε, ώστε να προσληφθεί ως νεκροθάπτης.
Κατά τραγική δε ειρωνεία, έγινε νεκροθάπτης των ίδιων των παιδιών του (τα τέσσερα από επιδημία τύφου).
Το διήγημα αυτό περιέχει έναν άκρως επίκαιρο διάλογο για την ευκολοπιστία του Έλληνα ψηφοφόρου, το οποίο καταλήγει στο εξής κομβικό ερώτημα: φταίει ο λαός που πιστεύει τους μασκαράδες, τους λωποδύτες και τους καρραγωγείς πολιτικούς ή το ανάθεμα πρέπει να πέφτει στους λαοπλάνους;
Ο Ροΐδης κλίνει προς την δεύτερη εκδοχή, περνώντας το μήνυμα ότι αξίζει να φτύνουμε αυτούς τους λαοπλάνους, όπως έπραξε ο Αργύρης Ζώμας, ο οποίος έφτυσε τον συνταγματάρχη, αντί να τον σκοτώσει όταν τον είδε σε κακό χάλι λόγω αποπληξίας που είχε πάθει λίγες ώρες πριν.
Ιδού ο εκπληκτικός διάλογος:
– Δεν έχω δίκαιο να λέγω, ανάθεμα εις την πολιτική;
– Πταίεις όμως και συ […] που ανακατεύθης εις αυτήν. Και συ και όσοι άλλοι μαζεύετε ψήφους και πιστεύετε εις όσα σας λέγουν.
– Το “συ φταις γιατί μ’ επίστεψες” άφησέ το εις τους λωποδύτες του χρηματιστηρίου. Όσον ευκολώτερα πιστεύομεν και ταχύτερα λησμονούμεν, τόσον μεγαλειτέρα είναι η ασυνειδησία εκείνων που μας απατούν. Όσον πλέον κουτός, άκακος και απονήρευτος είναι ο λαός, τόσον περισσότερον έπρεπε να τον συμπαθούν και να τον λυπούνται, αντί να νομίζουν πως η κουταμάρα και η καλωσύνη του τους δίδει το δικαίωμα να τον γδαίρνουν ώς το κόκκαλο, να τον καταδικάζουν εις την βρώμαν, την αρρώστιαν και την ατιμίαν, να φέρνωνται μαζί του καθώς οι άκαρδοι εκείνοι καρραγωγείς που σκοτώνουν τ’ άλογα από το πολύ φόρτωμα και το πολύ ξύλο για το λόγο που δεν δαγκάνουν και δεν κλωτσούν. Αν έχης μέσα στο στήθος σου καρδιά και όχι πέτρα, μη λες πως φταίει ο λαός, αλλά φώναξε μαζί μου: “Ανάθεμα εις τους λαοπλάνους!”
ΥΓ: Η μόνη λύση για να ανοίξουν τα μάτια των Ελλήνων είναι να ανοίξουν τα βιβλία, προπάντων τα παλιά καλά, ανόθευτα βιβλία. Εκεί είναι όλα γραμμένα εδώ και αιώνες. Οι Έλληνες, όμως, προτιμούν να υπερηφανεύονται ότι ξέρουν τα πάντα, κι έτσι απλώς σκρολάρουν για να (νομίζουν ότι) σκοράρουν. Μαζεύονται στα ψηφιακά μπαλκόνια των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και ξεχαρμανιάζουν, κουνώντας το δάχτυλο σε όποιον τολμά να αποκλίνει από την πεπατημένη. Τι κι αν τα περιέγραφε με χειρουργική ακρίβεια ο Ροΐδης, τι κι αν τα διακωμωδούσε ο Σουρής και τόσοι άλλοι. Χαμένο σάλιο, χαμένη μελάνη. Το αλαζονικό σαπιοκάραβο των Νεοελλήνων ραγιάδων πηγαίνει ντουγρού πάνω στα βράχια. Ψηφίστε πάλι Μητσοτάκη, τον κατά Ροΐδη καρραγωγέα, που θα σας εξασφαλίσει το πιο εκκωφαντικό και θεαματικό μπουμ! Άλλωστε, αν κρίνουμε από την εκλογική μετάφραση της θυσίας των Τεμπών, τέτοια μπουμ αρέσουν στους Ελληνάρες.
Απο Κωνσταντίνος Βαθιώτης
Όλες οι αντιδράσεις:47Κορίννα Φραγκιαδάκη, Ειρηνη Γκολεμη και 45 ακόμη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου