Σκόπια: Ὁ «χαλβὰς Φαρσάλων» ποὺ θὰ διαλυθεῖ!

Ἅγιος Παΐσιος: «Βρὲ παιδιά… ὁ τσιγγάνος ἂν βάλει φουστανέλα γίνεται τσολιάς»;

 

 

Τὸ κράτος τῶν Σκοπίων ἔχει περίπου 2 ἑκατ. πληθυσμὸ καὶ ἔκταση λίγο πιὸ μικρὴ ἀπὸ τὴν Ἀλβανία (25.333 τ. χλμ). Εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ διάδοχα κράτη τῆς κάποτε Γιουγκοσλαβίας ἀπὸ τὴν ὁποία ἀνακήρυξε τὴν ἀνεξαρτησία του τὸ 1991. Στὴν πρωτεύουσα ζεῖ περίπου τὸ ἕνα τέταρτο τῶν κατοίκων (525.000). Ἡ ἰσχυρὴ πλειοψηφία τῶν κατοίκων εἶναι Σλάβοι. Οἱ Ἀλβανοὶ ἀποτελοῦν περίπου τὸ 25% τοῦ πληθυσμοῦ τῆς χώρας καὶ ἀκολουθοῦν οἱ Τοῦρκοι, Σέρβοι, Ρομὰ καὶ ἄλλες μικρότερες μειονότητες.

Ἡ περιοχὴ τοῦ σημερινοῦ κράτους τῶν Σκοπίων ἦταν κατοικημένη ἀπὸ τὴ Νεολιθικὴ Ἐποχὴ μὲ τὸν ἀρχαιολογικὸ χῶρο τοῦ Βέρτσνικ νὰ ἀποτελεῖ τὸ παλαιότερο γνωστὸ τέτοιο σημεῖο ἀναφορᾶς. Ἡ περιοχὴ ἄρχισε νὰ κατοικεῖται περίπου ἀπὸ τὸ 7.000 π.Χ. Κατὰ τὴν περίοδο μεταξύ τοῦ 1300 καὶ τοῦ 1200 π.Χ. ὑπῆρξαν ἰσχυρὲς εἰσβολὲς κυρίως ἀπὸ φύλα τοῦ Αἰγαίου Πελάγους καὶ Ἰλλυριούς. Στὰ σημερινὰ Σκόπια ἡ Ἐποχὴ τοῦ Σιδήρου ξεκίνησε περὶ τὸ 1200 π.Χ. καὶ ἔφτασε στὴν ὁλοκλήρωσή της περίπου τὸ 400 π.Χ.

Μετὰ τὸν 5ο αἰώνα π.Χ., ἡ ἑλληνικὴ ἐπιρροὴ συνεχῶς αὐξανόταν στὴν περιοχή, ἡ ὁποία κατελήφθη ἀπὸ τὸν Φίλιππο τῆς Μακεδονίας τὸ 358 π.Χ. Ὁ Φίλιππος Β΄ ὁ Μακεδών (382 – 336 π.Χ.) ἦταν Ἕλληνας βασιλιὰς τοῦ Βασιλείου τῆς Μακεδονίας ἀπὸ 359 π.Χ. μέχρι τὸ 336 π. Χ. Ἦταν μέλος τῆς δυναστείας τῶν Ἀργεάδων Μακεδόνων (700 π.Χ. ἕως τὸ 310 π.Χ.), τρίτος γιὸς τοῦ βασιλιᾶ Ἀμύντα Γ΄ τῆς Μακεδονίας καὶ πατέρας τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου.

Οἱ Ρωμαῖοι κατέλαβαν καὶ προσάρτησαν στὴν Ρωμαϊκὴ αὐτοκρατορία τὴν περιοχὴ τῶν Σκοπίων τὸν 2ο αἰώνα π.Χ. Ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ μονοκράτορα Ἁγίου καὶ Μέγα Κωνσταντίνου (306-337 μ.Χ.), τὰ σημερινὰ Σκόπια ἀποτελοῦν γιὰ πολλοὺς αἰῶνες μέλος τῆς αὐτοκρατορίας τῆς Ρωμανίας-Βυζαντίου. Ἀπὸ τὸν 6ο αἰώνα, σλαβικὲς φυλὲς ἀπὸ τὴν ἀνατολικὴ Γερμανία ἔρχονται διαδοχικὰ καὶ ἐγκαθίστανται στὴν Βαλκανικὴ χερσόνησο, ἐνῶ μέσα στὸν 7ο αἰώνα αὐτὰ τὰ σλαβικὰ φύλα ἔρχονται καὶ ἐγκαθίστανται στὰ ἐδάφη τοῦ σημερινοῦ κράτους τῶν Σκοπίων.

Ἡ Στρατιωτικὴ Ἐγκυκλοπαίδεια τῆς πρώην Γιουγκοσλαβίας κατατάσσει τοὺς προγόνους τῶν σημερινῶν κατοίκων τοῦ κράτους τῶν Σκοπίων ὡς Σλάβους: Ἀνθρώπους τῶν πρώτων σλαβικῶν φυλῶν, ὅπως εἶναι οἱ Βερζῆτες, Σαγουδάτες, Στρουμιάνοι, οἱ Δραγουβίτοι, οἱ Σμόλιανοι, κλπ, οἱ ὁποῖες φυλὲς εἰσῆλθαν στὰ ἐδάφη τῆς αὐτοκρατορίας Ρωμανίας-Βυζαντίου τὸν 6ο καὶ 7ο αἰώνα. Ἡ παραδοσιακὴ ἱστοριογραφία καταγράφει ὅτι αὐτὲς οἱ πληθυσμιακὲς ὁμάδες καὶ φύλα ἐμφανίζονται μὲ τὴν ἔναρξη ἐπιδρομῶν καὶ εἰσβολῶν τῶν Σλάβων καὶ Ἀβάρων ἀπὸ τὴ Βλαχία καὶ τὴ Δυτικὴ Οὐκρανία.


Ἡ σλαβικὴ φυλὴ τῶν Βερζητῶν κατέφτασε καὶ ἐποίκησε τὴν περιοχὴ τῆς Ἀχρίδας. Οἱ Σλάβοι Σαγουδάτες ἦρθαν καὶ ἐγκαταστάθηκαν στὸ κέντρο τοῦ κράτους τῶν Σκοπίων. Οἱ Σλάβοι Στρουμνιάνοι ἐγκαταστάθηκαν καὶ ἐποίκησαν τὴν ἀνατολικὴ πλευρὰ τῆς χώρας. Ἀρχικά, οἱ συγγραφεῖς τῆς Ρωμανίας-Βυζαντίου ἀποκαλοῦσαν αὐτὴ τὴν περιοχὴ Σλαβηνία.

Κατὰ τὴν περίοδο τῆς Ρωμαίϊκης Αὐτοκρατορίας τῆς Ρωμανίας-Βυζαντίου, ἡ σημερινὴ περιοχὴ τῶν Σκοπίων εἶδε καὶ ἔζησε μία σειρὰ ἀπὸ γεγονότα, κατακτήσεις καὶ μεταβολὲς στὰ ἐδάφη της, ὅπως ἔγινε τὸν 9ο αἰώνα μὲ τοὺς Βουλγάρους καὶ τὴν ἐπανάκτηση τῆς περιοχῆς ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα Βασίλειο Β΄ τὸν Βουλγαροκτόνο τὸ 1014. Στὰ χρόνια τῆς Αὐτοκρατορίας τῆς Ρωμανίας-Βυζαντίου ἡ περιοχὴ αὐτὴ ὀνομαζόταν Μοναστήρι. Τὸν 13ο αἰώνα, ἡ ἀνανεωμένη Βουλγαρικὴ Αὐτοκρατορία ἐπανέκτησε τὸν ἔλεγχο τῆς περιοχῆς, μετὰ καὶ τὴν κατάρρευση τῆς Σερβικῆς Αὐτοκρατορίας ποὺ ἵδρυσε ὁ Βασιλιὰς Στέφανος Δουσάν.

Ἡ μάχη τοῦ Κοσσυφοπεδίου καὶ ἡ ἥττα τοῦ Σερβικοῦ στρατοῦ ἀπὸ τοὺς Ὀθωμανοὺς Τούρκους, τὸ 1389, ὑπῆρξε καθοριστική. Τὸ 1392, οἱ Ὀθωμανοὶ Τοῦρκοι εἶχαν πλέον κατακτήσει ὅλα τὰ ἐδάφη τοῦ κράτους τῶν σημερινῶν Σκοπίων. Ἐπὶ Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας, ἡ περιοχὴ στὴν ἀρχὴ ἀνῆκε στὸ βιλαέτι τοῦ Πρίζρεν, κατόπιν ἀνῆκε στὸ βιλαέτι τοῦ Μοναστηρίου καὶ τέλος καὶ ἔκτοτε στὸ βιλαέτι τοῦ Κοσσυφοπεδίου τοῦ ὁποίου τὰ Σκόπια γιὰ ἕνα διάστημα ὑπῆρξαν καὶ πρωτεύουσά του.

Ἡ κατοχὴ καὶ διακυβέρνηση τῶν Ὀθωμανῶν Τούρκων στὴν περιοχὴ ἦταν ἀρκετὰ σκληρή. Ἀρκετὰ ἦταν ἐπίσης καὶ τὰ κινήματα, οἱ ἐξεγέρσεις καὶ οἱ συγκρούσεις. Εἰδικὴ ἱστορικὴ περίπτωση ἀποτελοῦν οἱ πάγιες βλέψεις τῶν Βουλγάρων γιὰ τὴν ἵδρυση τῆς Μεγάλης Βουλγαρίας ποὺ θὰ εἶχε ἔξοδο τόσο στὴ Μαύρη Θάλασσα ὅσο καὶ στὸ Αἰγαῖο. Τὸ πρῶτο βῆμα πρὸς αὐτὴ τὴν κατεύθυνση ἦταν ἡ ἀνεξαρτητοποίηση τῆς βουλγαρικῆς ἐκκλησίας ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο. Μετά τὴν ἵδρυση τῆς Βουλγαρικῆς Ἐξαρχίας, τὸ 1870, ξεκίνησε μία προσπάθεια ἐκβουλγαρισμοῦ τοῦ ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ τῆς Μακεδονίας, τῆς Θράκης, κλπ.

Τὸ ἐθνικὸ ὄνειρο τῶν Βουλγάρων ἦταν ἡ προσάρτηση τῆς Μακεδονίας. Τὸ 1893, ἱδρύεται στὴν πόλη Ρέσνα τῶν σημερινῶν Σκοπίων ἡ αὐτοαποκαλούμενη ἡ «Ἐσωτερικὴ Μακεδονικὴ Ἐπαναστατικὴ Ὀργάνωση» (ΕΜΕΟ), ἡ ὁποία ἀποσκοποῦσε στὴν ἀπελευθέρωση τῆς Μακεδονίας ἀπὸ τὴν Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία, μὲ τὸ παραπλανητικὸ σύνθημα «Ἡ Μακεδονία στοὺς Μακεδόνες». Στὴν πραγματικότητα ἡ ΕΜΕΟ ἀποτελοῦσε τὸν Δούρειο Ἵππο τοῦ βουλγαρικοῦ ἐθνικισμοῦ.

Στὶς 20 Ἰουλίου 1903, ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τοῦ προφήτη Ἠλία, ἐκδηλώνεται στὸ βιλαέτι τοῦ Μοναστηρίου ἡ «ἐπανάσταση τοῦ Ἴλιντεν»: Μία ἐξέγερση σλαβόφωνων ἐναντίον τῶν Ὀθωμανῶν, ποὺ ἀποσκοποῦσε στὴν ἀπελευθέρωση τῆς Μακεδονίας καὶ στὴν προσάρτησή της στὴ Βουλγαρία. Ἡ ἐξέγερση καταλύθηκε σὲ δύο ἑβδομάδες. Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι ἡ ἐξέγερση τοῦ Ἴλιντεν γιορτάζεται τόσο στὴ Βουλγαρία ὅσο καὶ στὴν ΠΓΔΜ. Οἱ ἔνοπλες συγκρούσεις συνεχίζονται τὰ ἑπόμενα χρόνια καὶ ὑπάρχουν πολλοὶ Ἕλληνες ποὺ ἔδωσαν τὴ ζωή τους γιὰ τὴν ἀπομάκρυνση τοῦ βουλγαρικοῦ κινδύνου, μὲ κορυφαῖο τὸν Παῦλο Μελά.

Μετὰ τέλος τῶν δύο Βαλκανικῶν Πολέμων (1912-1913), τὰ ἐδάφη τῆς Ρούμελης, τῆς διαλυμένης πλέον Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας, μοιράστηκαν μεταξὺ Ἑλλάδας, Βουλγαρίας καὶ Σερβίας. Μὲ τὴν Συνθήκη τοῦ Βουκουρεστίου (1913) τὰ σημερινὰ ἐδάφη τοῦ κράτους τῶν Σκοπίων δόθηκαν στὴ Σερβία μὲ τὸ ὄνομα «Νότια Σερβία» (Γιούζνα Σρμπίγια).

Στὴν χρονικὴ περίοδο τῆς διάρκειας τῶν δύο Βαλκανικῶν Πολέμων, οἱ Βούλγαροι κατέλαβαν γιὰ μικρὸ χρονικὸ διάστημα μέρος τῆς Μακεδονίας, σὲ βάρος τῶν ἡττημένων τότε Ὀθωμανῶν, καὶ ὀνόμασαν τὴν περιοχὴ μὲ τὸ τροχιοδεικτικὸ καὶ διεκδικητικὸ ἐδαφῶν βουλγαρικὸ ὄνομα «Μακεδονία τοῦ Πιρὶν» («Βουλγαρικὴ Μακεδονία»). Καὶ αὐτό, μέχρι τὴν ὑπογραφὴ τῆς Συνθήκης τοῦ Νεϊγὺ τοῦ 1919. Τὸ 1918, ἡ Σερβία ἔγινε «Βασίλειο τῶν Σέρβων». Τὸ 1929, τὸ Βασίλειο μετονομάστηκε σὲ «Βασίλειο τῆς Γιουγκοσλαβίας» καὶ ἡ «Νότια Σερβία» ἢ τὰ σημερινὰ Σκόπια ἔγιναν γνωστὰ μὲ τὸ ὄνομα «Βαρντάρσκα Μπανόβινα» («Περιφέρεια Βαρδάρη»).

Ἡ Κομμουνιστικὴ Διεθνής ἡ Κομιντέρν, ποὺ ἱδρύθηκε στὴ κόκκινη Μόσχα τὸ 1919 καὶ ἦταν διάσημο καὶ μέγα παραμάγαζο τοῦ μεγάλου «πεφωτισμένου» κουμουνιστῆ Β. Λένιν, κατασκευασμένου, χρηματοδοτούμενου, κατευθυνόμενου καὶ πολυαγαπημένου παιδιοῦ-ἐργαλείου τῶν κοσμοκρατόρων Ρότσιλντ, προσπάθησε καὶ ἔκανε τὸ μακεδονικὸ θέμα πυροκροτητὴ καὶ διεθνικὸ ὅπλο. Τὸ 1925, ἡ κατευθυνόμενη ἀπὸ τοὺς «πεφωτισμένους» Κομιντὲρν δημιούργησε τὴν «Ἐσωτερικὴ Μακεδονικὴ Ἐπαναστατικὴ Ὀργάνωση». Καὶ ἔτσι μαζί, κομμουνισμὸς καὶ σλαβομακεδονισμὸς προώθησαν τὴν ὕπαρξη ἑνὸς χωριστοῦ Μακεδονικοῦ ἔθνους τὴν δεκαετία τοῦ 1930.

Ἡ γέννηση τῆς ἰδέας τοῦ «Μακεδονισμοῦ» ἔλαβε χώρα τὸ 1934 σὲ συνεδρίαση τῆς Γραμματείας Βαλκανικῶν Κρατῶν τῆς Κομμουνιστικῆς Διεθνοῦς, ὅπου ἀποφασίζεται ἡ υἱοθέτηση τῆς ὑπόθεσης ἑνὸς «Μακεδονικοῦ» ἔθνους. Τὸ δικό μας ΚΚΕ ἐργάσθηκε μὲ πολλά της στελέχη γιὰ τὴν διάδοση τοῦ «Μακεδονισμοῦ» καὶ τῆς ἰδέας τῆς «μακεδονικῆς ἐθνικῆς ταυτότητας», ἂν καὶ εἶχε ἐνδιαμέσως μετακινηθεῖ ἀπὸ τὴν ἀρχικὴ γραμμὴ περὶ αὐτοδιάθεσης τοῦ «μακεδονικοῦ ἔθνους».


Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Β΄ΠΠ, ἡ Γιουγκοσλαβία πέρασε στὴν κατοχὴ τῶν δυνάμεων τοῦ Ἄξονα Ρώμης-Βερολίνου-Τόκιο, ἀπὸ τὸ 1941 μέχρι τὸ 1945. Ἡ περιοχὴ τῶν σημερινῶν Σκοπίων τεμαχίσθηκε καὶ διαμοιράστηκε μεταξύ τῆς Βουλγαρίας καὶ τῆς ὑπὸ Ἰταλικὸ ζυγὸ Ἀλβανίας. Τὸ 1944, ἡ Συνέλευση τῆς ASNOM διακήρυξε τὴ «Λαϊκὴ Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας». Τὸ 1963, ἡ «Λαϊκὴ Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας» μετονομάστηκε σὲ «Σοσιαλιστικὴ Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας» καὶ ἔγινε ἐπισήμως μία ἀπὸ τὶς ἔξι ἐπιμέρους δημοκρατίες τῆς κάποτε σοσιαλιστικῆς Γιουγκοσλαβικῆς ὁμοσπονδίας.

Οἱ σύγχρονες ρίζες τοῦ ζητήματος τοῦ ὀνόματος ἀνάγονται στὴν ἐπαύριο τοῦ Β’ ΠΠ, ὅταν ὁ Στρατάρχης Τίτο διαχώρισε ἀπὸ τὴ Σερβία τὴν περιοχὴ ποὺ καλεῖτο μέχρι τότε «Βαρντάρσκα Μπανόβινα» (τὰ σημερινὰ Σκόπια), χορηγώντας της καθεστὼς ὁμόσπονδης συνιστώσας της τότε ὁμοσπονδιακῆς Γιουγκοσλαβίας καὶ μετονομάζοντας την πρῶτα σὲ «Λαϊκὴ Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας» καὶ στὴ συνέχεια σὲ «Σοσιαλιστικὴ Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας». Παράλληλα, ὁ Τίτο ἄρχισε νὰ καλλιεργεῖ συστηματικὰ τὴν ἰδέα ἑνὸς χωριστοῦ καὶ διακριτοῦ «μακεδονικοῦ ἔθνους», μὲ ὑφέρπουσες ἐδαφικὲς καὶ ἀλυτρωτικὲς βλέψεις πρὸς τὴν δική μας Μακεδονία.

Μὲ τὴν προσχεδιασμένη, ἀοράτως καὶ μὲ ἀριστοτεχνικὸ τρόπο μεθοδευμένη διάλυση τῆς Γιουγκοσλαβίας ἀπὸ τὶς σκοτεινὲς στοὲς καὶ δυνάμεις τῆς σιωνιστικῆς Πενταρχίας, στὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ 1990, πού, ὅλως «συμπτωματικά», συμπίπτει χρονικὰ μὲ τὴν Ἑβραϊκὴ νοηματοδοτούμενη καμπαλιστικὴ «Ἐποχὴ τοῦ Ὑδροχόου ἢ Ἑωσφόρου» καὶ τὸ σιωνιστικὸ σχέδιο «Νέα Τάξη Πραγμάτων», τὰ πράγματα ἄλλαξαν ἄρδην. Ἀπὸ τὸ ἔτος καὶ ἀποκρυφιστικὸ ταλμουδικὸ σταθμὸ 1990 καὶ μετέπειτα, τὰ ἀνὰ τὸν κόσμο ἀφεντικὰ τῆς Νέας Τάξης καὶ Ἐποχῆς βάζουν μπροστὰ τὸ σύνθετο σχέδιό τους «γίγα-ἀποπληθυσμὸς» τῆς γῆς καὶ «Μεγάλη Ἐπανεκκίνηση».

Τὸ Νοέμβριο 1990, ἔλαβαν χώρα οἱ πρῶτες ἐλεύθερες καὶ πολυκομματικὲς ἐκλογὲς στὰ σημερινὰ Σκόπια τῆς τότε ἀκόμη εὐρισκόμενης ἐν ζωῇ σοσιαλιστικῆς Γιουγκοσλαβίας. Στὶς 8 Σεπτεμβρίου τοῦ 1991, μὲ δημοψήφισμα, ἡ χώρα τῶν Σκοπίων ἀνακηρύχθηκε ἀνεξάρτητη. Τὸ 1993, ἡ γειτονική μας χώρα ἔγινε δεκτὴ στὰ Ἡνωμένα Ἔθνη μὲ τὴν προσωρινὴ ὀνομασία «Πρώην Γιουγκοσλαβικὴ Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας» (ΠΓΔΜ). Τὸ 1995, οἱ δύο χῶρες συνομολόγησαν τὴν «Ἐνδιάμεση Συμφωνία», ἡ ὁποία ἐπέβαλε ἕναν δεσμευτικὸ «κώδικα συμπεριφορᾶς».

Στὶς 17 Ἰουνίου 2018, ὑπεγράφη στὶς Πρέσπες ἀπὸ τοὺς Ὑπουργοὺς Ἐξωτερικῶν κ. Κοτζιὰ καὶ Ντιμιτρόφ, οἱ μὲ σιωνιστικὲς βάσεις, κατευθύνσεις, «πεφωτισμένες» ὁδηγίες καὶ ἐπιβουλὲς ἀνθελληνικὴ «Τελικὴ Συμφωνία» ἀνάμεσα στὴν Ἑλλάδα καὶ τὰ Σκόπια, ποὺ τέθηκε σὲ ἰσχὺ στὶς 12 Φεβρουαρίου 2019. Ἡ «Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν» προβλέπει μεταξὺ ἄλλων: Τὸ ὄνομα τῆς χώρας εἶναι «Δημοκρατία τῆς Βόρειας Μακεδονίας» (Republic of North Macedonia) καὶ τὸ σύντομο ὄνομα «Βόρεια Μακεδονία» (North Macedonia).

Τὸ ἀπὸ τοὺς ἑλληνόφωνους ἡγέτες ἐθνικὰ προδομένο καὶ σιωνιστικὰ κατασκευασμένο ὄνομα καὶ κράτος, τὸ «Βόρεια Μακεδονία», τὰ Σκόπια τὸ ὀφείλουν ἀρχικὰ στὸν δύο φορὲς πρόεδρό τους, τὸν Κίρο Γκλιγκόροφ. Ὁ ἐν λόγω Σλάβος καὶ μακαριστὸς πλέον πολιτικὸς ἦταν αὐτὸς ποὺ ἵδρυσε τὸ κράτος ποὺ ἔγινε μέλος τοῦ OHE ὡς «πρώην Γιουγκοσλαβικὴ Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας» (FYROM).

Ὁ Κ. Γκλιγκόροφ ἦταν αὐτὸς ποὺ χειρίστηκε τὶς διαπραγματεύσεις τῆς ὀνομασίας ὡς πρωθυπουργὸς τῆς ὑπὸ ἵδρυση τότε χώρας. Ὁ καίριος ρόλος του ὑποβαθμίστηκε ἀπὸ τὶς μετέπειτα κυβερνήσεις καὶ ὁ ἴδιος κατηγορήθηκε ὡς προδότης ἀπὸ τοὺς λεγόμενους «Μακεδονιστές»: Γιατί ὁ ἴδιος εἶπε τὴν μία καὶ μόνη ἱστορικὴ πραγματικότητα, καὶ ὄχι τὶς κατασκευασμένες καὶ κατευθυνόμενες πολλὲς «ἀλήθειες» τῶν μασονικῶν ὑποζυγίων τῶν ἐωσφοριστῶν Ρότσιλντ.


Στὶς 6 Μαρτίου 1992, ὁ Κ.Γκλιγκόροφ εἶπε: «Εἴμαστε Σλάβοι: Οἱ Σκοπιανοὶ δὲν ἔχουν καμία σχέση μὲ τοὺς ἀρχαίους Μακεδόνες καὶ τὸν Μέγα Ἀλέξανδρο»! Ὁ ἴδιος ἐξήγησε τότε δημοσίως ὅτι τὰ Σκόπια ἔχουν σλαβικὴ ρίζα, ἀπὸ Σλάβους ποὺ κατέφθασαν στὴν περιοχὴ τὸν 6ο μ.Χ. αἰώνα: Καταρρίπτοντας ρητά, κατηγορηματικὰ καὶ κοφτὰ τὴν προπαγάνδα ὅτι τάχα οἱ Σκοπιανοὶ προέρχονται ἀπὸ τὴν ἀρχαία Μακεδονία καὶ εἶναι δῆθεν ἀπόγονοι τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου.

Γιὰ τὴν συγκεκριμένη δήλωση, ὁ Γκλιγκόροφ δέχτηκε πρωτοφανῆ πόλεμο, ἡ κοινὴ γνώμη τὸν καταδίκασε καὶ ἀρκετοὶ τὸν χαρακτήρισαν προδότη τῆς χώρας. Τὰ θυμάστε αὐτὰ Ἕλληνες πρωθυπουργεύοντες καὶ λοιποὶ ἑλληνόφωνοι;

Αὐτὸ ποὺ σχεδίασαν ἐδῶ καὶ δεκαετίες καὶ ὑλοποιοῦν μέρα νύχτα καὶ ἄκρως ἐπιμελῶς οἱ δυνάμεις τοῦ παγανιστικοῦ σκότους εἶναι νὰ ὑπάρχουν παντοῦ στὴν οἰκουμένη πολεμικὲς φωτιές, κοινωνικὲς ἀναστατώσεις, διεθνικὲς διενέξεις καὶ φανερές, σφοδρὲς ἢ ὑπόγειες συγκρούσεις καὶ διαμάχες. Μέχρι νὰ φτάσει νὰ ζήσει ὁ πλανήτης τὸν ἀπὸ τοὺς διεθνεῖς σιωνιστὲς προσχεδιασμένο παγκόσμιο πυρηνικὸ ἀρμαγεδδώνα. Τὸν παγκόσμιο ὄλεθρο, ὅπου ἐκεῖ ὁδηγούμαστε μὲ μαθηματικὴ ἀκρίβεια.

Μία τέτοια προγραμματισμένη καὶ μαεστρικὴ ὑποδαύλιση ἀπὸ τοὺς διεθνεῖς σιωνιστὲς λαμβάνει χώρα καὶ στὸ σημερινὸ κράτος τῶν Σκοπίων: Κατὰ τὸ πολυαγαπημένο σύνθημα καὶ ἐπιδίωξη τῶν ἀπογόνων τοῦ Ἰούδα: «Ὅλοι ἐναντίον ὅλων»! Κράτη-πυροκροτητὲς καὶ πολεμικὲς φωτιὲς παντοῦ! Τί ἐννοῶ εἰδικότερα γιὰ τὰ Σκόπια; Διαβάστε κάτωθι κάποιους ἐνδεικτικοὺς τίτλους καὶ ὑπότιτλους εἰδήσεων τοῦ 2022:

Οὔρσουλα φὸν ντὲρ Λάιεν, ΕΕ: «Μακεδόνες, ἡ μακεδονικὴ γλώσσα εἶναι δική σας, ὅπως καὶ ἡ ταυτότητά σας», «Βόρεια Μακεδονία: Πετύχαμε τὸν στρατηγικὸ στόχο καὶ μπαίνουμε ὡς “Μακεδόνες” στὴν ΕΕ», Ντιμιτρόφ: «Προσβλητικὸς ὁ ὅρος “Βορειομακεδόνες”. Παραβιάζει τὴ Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν», «Βόρεια Μακεδονία: Δύο ἀμερικανικὰ βομβαρδιστικὰ Β-52 πέταξαν στὸν ἐναέριο χῶρο της», Φόρουμ τῶν Πρεσπῶν, Σκόπια: «Πρῶτα ἡ Οὐκρανία, ὅμως μὴν μᾶς ξεχνᾶτε», «Βόρεια Μακεδονία: Πολιτικὸς σεισμὸς ἀπὸ τὸ ἀστεῖο τοῦ Ράμα γιὰ τὴ “Δυτικὴ Βουλγαρία».

Ἀκόμη: «Ἱερὸς Πόλεμος: Ἀναγνώριση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀχρίδος στὴ Βόρεια Μακεδονία ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο», «Βουλγαρία: Σφοδρὴ ἀντίδραση γιὰ τὴν ἀναγνώριση τῆς ἐκκλησίας τῆς Β. Μακεδονίας ὡς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀχρίδας», «ΕΕ: Εὔσημα στὴ Βόρεια Μακεδονία γιὰ τὴ στήριξη τῶν κυρώσεων κατὰ τῆς Ρωσίας», «Πρόεδρος Κομισιόν: “Ἱστορικὴ στιγμὴ” ἡ ἔναρξη ἐνταξιακῶν διαπραγματεύσεων μὲ Τίρανα καὶ Σκόπια».

Τέλος, κλείνοντας, στοὺς προσκυνητὲς ποὺ τὸν ἐπισκέπτονταν ὁ Ἅγιος Παΐσιος παρομοίαζε τὸ κρατίδιο τῶν Σκοπίων μὲ ἕνα σαθρὸ οἰκοδόμημα, τὸ ὁποῖο εἶναι χτισμένο μὲ τοῦβλα ἀπὸ χαλβάδες Φαρσάλων ποὺ μὲ βεβαιότητα θὰ καταρρεύσει. Ἀργὰ ἢ γρήγορα θὰ διαλυθεῖ. Ἔλεγε μάλιστα μὲ εὐθυμία καὶ περιπαικτικὰ στοὺς ἀνήσυχους Ἕλληνες ποὺ τὸν ρωτοῦσαν μὲ ἐθνικὴ ἀγωνία: «Βρὲ παιδιά… ὁ τσιγγάνος ἂν βάλει φουστανέλα γίνεται τσολιάς»;

https://www.facebook.com/profile.php?id=100000270536476

ΠΗΓΗ: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ orthodoxia.gr
Συντάκτης

orthodoxia.gr