Ακούσαμε στο Ευαγγέλιο για έναν άνθρωπο που ήταν παράλυτος τριανταοκτώ χρόνια και τον θεράπευσε ο Χριστός. Τριανταοκτώ χρόνια παράλυτος. Πόσος πόνος! Πόνος σωματικός. Αλλά και πόσος πόνος πνευματικός!
-Γιατί Θεέ μου; Γιατί αυτός;
-Γιατί εγώ και όχι κάποιος άλλος;
Στήν Λύδδα πάλι, όπως ακούσαμε στον απόστολο, ήταν ένας άλλος παράλυτος οκτώ χρόνια ακίνητος στο κρεβάτι του. Φυσικά το ίδιο ερώτημα, ο ίδιος πόνος. Γιατί Θεέ μου; (Πραξ. 9, 32-42).
Αλλά και στην Ιόππη, που είχε πάει ο απόστολος Πέτρος, βρήκε πεθαμένη μία καλή γυναίκα, που έκανε σε όλη της τη ζωή έργα καλά. Ελεημοσύνες και καλωσύνες. Δεν το έλεγε η ίδια το «γιατί». Το έλεγαν οι χήρες και τα ορφανά.
-Γιατί Θεέ μου αυτή την καλή γυναίκα προστάτη και παρηγοριά μας, την πήρες;
Τότε, σήμερα και πάντοτε ο κόσμος είναι γεμάτος πόνο. Πόσοι από μας δεν έχομε πεί όταν φεύγουν οι αγαπημένοι μας: «Γιατί Θεέ μου να μας φύγουν τόσο γρήγορα;»
Πώς γλυκαίνει ο πόνος
Καί μέσα σ’ αυτή την κατάσταση του πόνου, εσωτερική και εξωτερική, βλέπομε να περνά δίπλα μας ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός· όπως πέρασε τότε δίπλα στον παράλυτο της Ιερουσαλήμ.
Στάθηκε δίπλα του και τον ρώτησε:
-Γιατί εδώ; Πως εδώ στην κολυμβήθρα της Βηθεσδά; Τι θέλεις; Θέλεις υγιής γενέσθαι; Θέλεις να βρείς την υγεία σου;
Τού απάντησε εκείνος με τα μέτρα τα ανθρώπινα:
-Ναί, Κύριε, γι’ αυτό ήρθα. Αλλά μιά φορά τον χρόνο θεραπεύει αυτό το νερό. Έτσι θέλει ο Θεός. Και ώσπου να κουνηθώ εγώ, ο παράλυτος, άλλος έχει μπεί μέσα και άλλος παίρνει την ίαση.
Τού λέει ο Χριστός:
-Μή λές τέτοια πράγματα. Δεν με ξέρεις. Δεν με έχεις γνωρίσει ακόμη. Αλλά εγώ για σένα ήλθα στον κόσμο. Μη λές ότι δεν έχω κανένα. Έχεις εμένα. Και του προσθέτει:
-Άρον σου τον κράβαττον και περιπάτει.
Λέει ένα τροπάριο: Η δύναμη της φωνής σου Κύριε, δεν μπόρεσε να βρεί αντίσταση στην κατάσταση της υγείας του ανθρώπου. Ήταν δυνατώτερη από την φυσική του κατάσταση, από την ολοκληρωτική παράλυση. Τον έκανε αμέσως υγιή.
Καί πήρε το κρεβάτι του, υπακούοντας στον Χριστό και έφυγε ο παράλυτος φορτωμένος.
Πόνος η αρρώστια.
Διπλάσιος ο πόνος όταν είναι χωρίς παρηγοριά και χωρίς συμπαράσταση ανθρώπου. Όταν όμως βρίσκει παρηγοριά και συμπαράσταση, γλυκαίνει. Να γιατί η Εκκλησία που είναι άγιος του Θεού θεσμός, μας κάνει να στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον πόνο του άλλου και να συμμετέχομε όσο μπορούμε στις θλίψεις του. Γλύκα η αγάπη. Πίκρα και χολή η αστοργία.
Τί φοβερό πράγμα να προτιμά ο άνθρωπος από την αγάπη την αστοργία.
-Εγώ, είμαι κοντά σου, είπε ο Χριστός στον παράλυτο. Γλύκανε τον εσωτερικό σου κόσμο και την διάθεσή σου. Και δίνοντάς του απόδειξη και σφραγίδα ότι ήξερε τι έλεγε, του πρόσθεσε:
- Άρον τον κράβαττόν σου και ύπαγε εις τον οίκον σου.
Τό ξαναλέμε: Η φωνή του Χριστού ήταν δυνατώτερη από την αρρώστια. Ο παράλυτος σηκώθηκε, πήρε το κρεβάτι του και πήγε σπίτι του.
Όνομα που ανοίγει τις πύλες του άδη
Στήν Λύδδα ο Πέτρος βρήκε τον άλλο παράλυτο, με τα ίδια προβλήματα εσωτερικά και εξωτερικά. Στάθηκε δίπλα του και του είπε:
-Αινέα, ιάται σε ο Χριστός. Σε θεραπεύει ο Χριστός. Με το δικό του όνομα. Αλλά όχι εγώ. Ο Χριστός σε θεραπεύει.
Τό όνομα του Χριστού εκφωνούμενο από τον άγιο απόστολο Πέτρο, έκανε το δεύτερο θαύμα και έγινε καλά ο Αινέας.
Έπειτα, πήγε ο απόστολος Πέτρος στην Ιόππη, όπου βρήκε την Ταβιθά, την ευλογημένη εκείνη γυναίκα, που έκανε συνεχώς καλές πράξεις, ελεημοσύνες και καλωσύνες στους πονεμένους, στις χήρες και στα ορφανά. Μαζεύτηκαν οι χήρες και τα ορφανά δίπλα στον απόστολο Πέτρο και κλαίγοντας του έλεγαν «ιδού είναι ο πόνος μας διπλάσιος και ρωτάμε «γιατί;». Γιατί να φύγει από τη ζωή αυτή η γυναίκα-παρηγορία μας; Ήταν για μας θάρρος και ελπίδα»
Ο απόστολος Πέτρος γονάτισε και έκανε μία προσευχή. Τι προσευχή;
-Στέρξε Κύριε. Άκουσε, την φωνή μου, και κάνε εκείνο που θα πώ να αντηχήσει. Που να αντηχήσει; Στον Άδη να αντηχήσει. Όπως αντήχησε η δική σου φωνή στον Άδη όταν στάθηκες μπροστά στον τάφο του Λαζάρου. Και αφού γονάτισε και προσευχήθηκε, σηκώθηκε ο απόστολος Πέτρος και είπε:
-Ταβιθά, έτσι ήταν το όνομά της, σήκω.
Καί άνοιξε τα μάτια της η γυναίκα αυτή αμέσως με την εντολή του αποστόλου Πέτρου και βλέποντάς τον μπροστά της, σηκώθηκε αμέσως και στάθηκε με ευλάβεια μπροστά στον ιερέα του Θεού, τον άγιο απόστολο Πέτρο.
Ερώτημα: Γιατί και πώς;
Η απάντηση είναι απλή. Γιατί η φωνή του αποστόλου Πέτρου, επικαλουμένου τον Χριστό ήταν δυνατώτερη από την πύλη, την κλεισμένη πύλη του Άδου. Και από τον θάνατο. Γι' αυτό αναστήθηκε η Ταβιθά.
Πόσο λάθος κάνομε όταν μετράμε τα πράγματα με εκείνα που βλέπουν τα μάτια μας και με εκείνα που ακούνε τα αυτιά μας!
Τό σωστό είναι να τα κρίνομε και να τα βλέπομε όλα με το μέτρο εκείνο που μας λέει ο Κύριος μας ο Ιησούς Χριστός, ο Θεός της δόξης, ο Δημιουργός μας, σωτήρας μας και λυτρωτής μας. Τό γλυκύτερο πράγμα
Άς προσπαθήσομε να βγάλομε μερικά διδάγματα.
Τό πρώτο είναι: Στον κόσμο υπάρχει πολύς πόνος. Το ξέρουμε. Δεν χρειάζεται να μας το πεί κανείς. Χρειάζεται όμως να μας πεί κάποιος το «γιατί;».
Η απάντηση είναι: «Από τις αμαρτίες μας».
Όσο πληθύνονται οι αμαρτίες, ανεξάρτητα από το πόσο προοδεύει η ιατρική, πληθαίνουν και οι αρρώστιες και το κακό και ο πόνος. Άραγε είμαστε πιό ευτυχισμένοι από τις παληότερες γενεές ή έχουμε περισσότερο πόνο σήμερα;
Ο Θεός και ο καθένας μας το ξέρει.
Τό δεύτερο είναι, ότι όπως ο Χριστός ήταν τότε κοντά σε μερικούς ανθρώπους έτσι και σήμερα είναι κοντά μας.
Πρέπει να προσέξομε. Λέει η Αγία Γραφή: Όταν ο Χριστός είναι κοντά μας, τότε καταλαβαίνομε ότι το ωραιότερο πράγμα, είναι εκείνο που το θέλομε και το ζητάμε όταν πονάμε. Δηλαδή τα καλά έργα. Καταλαβαίνομε λοιπόν, ότι το γλυκύτερο πράγμα είναι τα καλά έργα.
Γλυκύ πράγμα το καλό έργο όταν το κάνουν σε σένα. Σε γεμίζει θάρρος, παρηγοριά και ελπίδα.
Ακόμα πιό γλυκύ είναι το καλό έργο, η τήρηση των εντολών του Θεού όταν το κάνεις εσύ· ο ίδιος.
Τό καλό έργο, που κάνει ο άνθρωπος, γίνεται μέσα του όχι απλώς γλύκα για την καρδιά του, αλλά ποταμός αγάπης, χαράς, καλωσύνης και γλύκας, που μπορεί να γλυκάνει ολόκληρο τον κόσμο.
Ερώτημα: Εσύ, ψάχνεις να δοκιμάσεις και να αισθανθείς αυτή την γλύκα από το καλό; Ψάχνεις να βρείς τρόπο να γλυκαθεί ο εσωτερικός σου κόσμος, η καρδιά σου, να σβύσει η πίκρα του κακού και να γεμίσει με καλό η καρδιά σου; Ψάχνεις να κάνεις καλά έργα;
Όταν ακούσομε ότι κάπου προσφέρεται μιά λιχουδιά, σε κάποιο εστιατόριο λέμε:
-Εκεί να δείς ένα φαί που φτειάχνουν. Πάμε και εμείς. Λιγάκι ακριβό είναι. Αλλά δεν πειράζει.
Καί πάμε και ξεπουπουλιαζόμαστε για μιά γεύση που κρατάει δύο λεπτά. Από όταν το βάλεις μέσα στο στόμα σου, μέχρι που να το καταπιείς.
Δέν είναι αστείο πράγμα να ακούς να σου εγγυάται ο Χριστός, η αιώνια αλήθεια, ότι όποιος τηρεί το άγιο θέλημά του και κάνει το καλό γεμίζει η καρδιά του γλύκα και εσύ να μη θέλεις να το δοκιμάσεις, να μη θέλεις να κάνεις ούτε έργα πίστεως ούτε έργα καλωσύνης; Στέκει;
Γιατί το έχουμε το μυαλό; Για να το έχουμε μήπως στην αποθήκη; Για να το χρησιμοποιούμε το έχουμε, για τον εαυτό μας, για τη ζωή μας, για την σωτηρία μας.
Καί να το απασχολούμε με εκείνα που μένουν, όχι με κείνα που περνάνε, τα πρόσκαιρα. Αλλά για εκείνα που όταν τα αποκτήσομε, δεν θα τα χάσουμε ποτέ.
Η αληθινή χαρά
Είπε ο Χριστός στον παράλυτο:
-Ίδε υγιής γέγονας. Σε έκανα καλά. Μηκέτι αμάρτανε.
Τό πρώτο βήμα να πάμε πρός τον Χριστό, είναι να αρχίσουμε να λιγοστεύομε τις αμαρτίες μας. Ο καθένας τις ξέρει τις δικές του αμαρτίες πολύ καλά. Δεν τις βλέπει με τα μάτια γιατί δεν φαίνονται με τα μάτια. Αλλά τις βλέπει με την καρδιά γιατί τον τρώει η συνείδησή του.
Πρώτο λοιπόν βήμα πορείας πρός τον Χριστό είναι να σταματήσουμε και να λιγοστεύσουμε τις αμαρτίες μας. Άμα δεν το κάνουμε, εγκληματούμε εναντίον του εαυτού μας.
Καί μετά, προχωράμε κατά μίμηση του Κυρίου, που έκανε όλο το καλό. Και κατά μίμηση της αγίας Ταβιθά, για την οποία μας μίλησε σήμερα ο απόστολος. Και κάνουμε όσο μπορούμε περισσότερα καλά έργα. Για να γεμίσει γλύκα η ζωή η δική μας, η καρδιά μας, ο εσωτερικός κόσμος μας και ο κόσμος του περιβάλλοντός μας. Των ανθρώπων των δικών μας, των γνωστών και των φίλων μας.
Τί χαρά σκορπάει ένας άνθρωπος που έχει την γαλήνη και την ειρήνη του Χριστού και δεν είναι πονηρός και φαύλος στις επικοινωνίες και στις συναναστροφές του.
Τί χαρά είναι για όλους, όταν υπάρχει άνθρωπος, που έχει την διάθεση να προσφέρει. Και υλικά· μα προπαντός να προσφέρει αγάπη άδολη και λόγο τρυφερό, συμβουλής και παρηγορίας.
Γι’ αυτό, άς παρακαλέσουμε τον Χριστό να μας δώσει ο ίδιος, όπως έδωσε στον παράλυτο της Ιερουσαλήμ και στον παράλυτο της Τύρου, τον Αινέα, λίγη γεύση της γλύκας της ζωής κοντά του, της τήρησης του αγίου θελήματός του και της καλωσύνης πρός τους τούς άλλους, για να πάρουμε μπρός.
Νά ξεκινήσουμε να κάνουμε όσο καλύτερα έργα μπορούμε.
Μά γεννηθήκαμε χριστιανοί, ζούμε σ’ ένα κόσμο που φαίνεται χριστιανικός. Τώρα θα ξεκινήσομε να κάνουμε το καλό;
Αλλοίμονό μας άμα είναι τώρα να ξεκινήσουμε και αν ακόμη δεν έχομε κάνει τίποτε.
Απλώς λέμε, τώρα να σφίξομε πιό πολύ τα χέρια μας, τα δόντια μας και την καρδιά μας και να πούμε:
- Τελείωσαν τα ψέματα. Τελείωσαν τα ψευτόλογα στον εαυτό μας. Πρέπει να κάνουμε κάτι το ηρωικότερο και γενναιότερο για την αιώνια ζωή και για τη ζωή κοντά στον Χριστό. Αμήν.-
+Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου
Πηγή: Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου(†),διασκευασμένη ομιλία που έγινε στο Καλογερικό στις 29-4-2007 faneromenihol.gr
Πηγή: http://synaxipalaiochoriou.blogspot.gr/
Παρακαλούμε να διαγραφούν αφού επισημανθούν τα παρακάτω:
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση - ολική ή μερική - του περιεχομένου του Ιστότοπου με την προϋπόθεση της ρητής αναφοράς της πηγής με ενεργό σύνδεσμο, σύμφωνα με τους όρους χρήσης και την κείμενη Ευρωπαϊκή και Ελληνική νομοθεσία (Ν.2121/1993). Ο Ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης Πνευματικών Δικαιωμάτων και ανίχνευσης αντιγραμμένου υλικού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου