Παρασκευή, Ιανουαρίου 06, 2017

Αυτό είδε σήμερα και πάλι των Φώτων η ψυχή μου...




Σήμερα έπεσα να πιάσω νοερώς τον Σταυρό Του και βυθίστηκα σε λογισμούς που θέλω να μοιραστώ μαζί σας...

Όταν διήλθε από τον Ιορδάνη ο Ιησούς του Ναυή με την Κιβωτό, την οποία την κρατούσαν οι δώδεκα ιερείς. Με εντολή του Ιησού του Ναυή μπήκαν οι ιερείς με την κιβωτό και τότε έγινε ένα θαύμα παράδοξο: Ο Ιορδάνης στράφηκε προς τα πίσω και απέμεινε τόσο νερό, όσο ήταν αρκετό για να βραχούν οι ιερείς μόνο μέχρι τον αστράγαλο. Και έτσι έμειναν τα νερά έως ότου πέρασαν όλοι οι Εβραίοι.


Τότε τον Θεό δεν Τον είχανε δει, αλλά Τον είχαν δίπλα τους...

Όταν ο Προφήτης Ηλίας, πέρασε τον Ιορδάνη με τον Ελισσαίο, πάλι ο ποταμός έγινε σαν στεριά. Ο Προφήτης Ηλίας «χτύπησε» με την μηλωτή του τον ποταμό και άνοιξε στο μέσον του δρόμος, ώστε πέρασαν και οι δύο χωρίς να βραχούν. Τότε ο Ηλίας ανελήφθη στους ουρανούς (ανέβηκε με άμαξα πύρινη και με τέσσερα άλογα πύρινα, ως εις τον ουρανόν), και άφησε την μηλωτή του στον Ελισσαίο. Προσπάθησε, λοιπόν, με την σειρά του κατόπιν ο Ελισσαίος να «χτυπήσει» τα νερά για να περάσει πάλι πίσω και δεν έγινε τίποτα. Τότε επικαλέστηκε τον Θεό του Ηλία και αμέσως επαναλήφθηκε το θαυμαστό αυτό γεγονός.

Τότε τον Θεό δεν Τον είχανε δει, αλλά Τον πιστεύανε...

Όταν ένας στρατηγός του Βασιλιά της Συρίας, ο Νεεμάν, είχε λέπρα και πήγε στον Προφήτη Ελισσαίο να τον θεραπεύσει. Εκείνος, όμως, καθόλου δεν τον συνάντησε, αλλά του διεμήνυσε να πάει να λουστεί στον Ιορδάνη ποταμό και θα γίνει καλά. Αυτός θύμωσε αρχικά, για την αντιμετώπισή του από τον Προφήτη, αλλά στο τέλος υπάκουσε και έγινε πράγματι εντελώς καλά.

Τότε τον Θεό δεν Τον είχανε δει, αλλά Τον υπάκουαν...

Όταν πήγαν ξυλοκόποι στην όχθη του Ιορδάνη, για να κόψουν ξύλα. Μεταξύ αυτών ήταν και ο Προφήτης Ελισσαίος. Εκεί, καθώς έκοβαν τα ξύλα ξεκόλλησε ο πέλεκυς από την λαβή και έπεσε το σιδερένιο μέρος του τσεκουριού στο ποτάμι μέσα. Τότε ο Προφήτης, πήρε την ξύλινη λαβή και την ακούμπησε στο χείλος του ποταμού και είπε : Δείξε θαύμα Θεέ μου. Και αμέσως ξεπήδησε το σιδερένιο μέρος από το ποτάμι και μπήκε στο μέσο της λαβής, και έγινε ως Σταυρός.

Τότε τον Θεό δεν Τον είχανε δει, αλλά Του είχαν εμπιστοσύνη...

Όταν ο Γεδεών ο Κριτής πέρασε τον Ιορδάνη χωρίς να βραχεί ή και ο Ιακώβ ο υιός του Ισαάκ, ο αδελφός του Ησαύ, που και αυτός τον πέρασε με μία ράβδο, όπως λέει ο ίδιος «Εν γαρ τη ράβδω μου ταύτη διέβην τον Ιορδάνην», πάλι ο Κύριος ήταν εκεί.

Και τότε τον Θεό δεν Τον είχανε δει, αλλά Τον ήθελαν κοντά τους...

Και όταν εβεβαίωσεν μεταξύ και άλλων Αγίων Ευαγγελιστών, ο Ιωάννης λέγων ότι "είδα το Αγιον Πνεύμα να κατεβαίνη ωσάν περιστερά από τον ουρανόν και έμεινεν εις αυτόν μονίμως. Και εγώ, όπως και σεις, δεν τον εγνώριζα, αλλά εκείνος που με έστειλε να βαπτίζω με νερό, εκείνος μου είπε, Εις όποιον ίδης να κατεβαίνη το Πνεύμα το Αγιον και να μένη εις αυτόν, αυτός είναι, που βαπτίζει με Πνεύμα Αγιον. Και εγώ πράγματι είδα, όπως μου είπεν ο Θεός, και έχω δώσει μαρτυρίαν και ομολογίαν ότι αυτός είναι ο Υιός του Θεού που έγινεν άνθρωπος."( ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ)

Και ήλθε φωνή από τον ουρανούς, που έλεγε, “συ είσαι ο Υιός μου ο αγαπητός, στον οποίον εγώ έχω τελείως ευαρεστηθή”.(ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ)

Όταν λοιπόν προτυπώνονται και συμβαίνουν τόσα υπερφυσικά Γεγονότα για τον Ιησού τον Ναζωραίο, δεν έχω λόγο να μην Πιστεύω ότι είναι ο Ενσαρκωμένος Θεός της Παλαιάς Διαθήκης, της Καινής Διαθήκης, του Παρόντος μου και των Μελλόντων Αιώνων, ο Προαιώνιος Μεσσίας, ο Χριστός, ο Αληθινός Θεός εκ Τριαδικού Αληθινού Θεού, ο Θεός των Φώτων, της Μεταμόρφωσης, των Θαυμάτων, των Παθών και της Αναστάσεως, ο Θεός των Χριστιανών. Ο Ίδιος Θεός του αρχαίου και Αγίου Διονύσιου Αρεοπαγίτη που ο Θείος Παύλος φανέρωσε και στους Προγόνους μου, που πίστευαν "Στον άγνωστο θεό". (ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 17).

Αυτό είδε σήμερα και πάλι, η ψυχή μου. Τον Βράχο της Ορθής Πίστεως και της Εκκλησίας και της καθημερινότητας, της μικρής επίγειας ζωής μου και Σωτηρίας μου. Τον Θεό να γίνεται Άνθρωπος για να Τον κοινωνήσω. Τον Θεό που μου ζητά να γίνω άγιος, γιατί Άγιος είναι και θέλει να ζήσω κοντά Του. Και αν δεν γίνω δεν θα μπορέσω να επιβιώσω με χαρά κοντά Του!

Εκείνον γνώρισα και πάλι, όπως είδαν (στα οράματά τους) οι προφήτες, όπως δίδαξαν οι απόστολοι, όπως παρέλαβε την πίστη η Εκκλησία και οι διδάσκαλοί της τη διατύπωσαν, όπως συμφώνησαν οι Εκκλησίες της οικουμένης, όπως έλαμψε η θεία χάρη, όπως έχει αποδειχτεί η αλήθεια και φύγει το ψέμα, όπως η σοφία με παρρησία ομολόγησε και ο Χριστός βράβευσε, έτσι σκεφτόμαστε, και μιλάμε, έτσι κηρύσσουμε το Χριστό, τον αληθινό Θεό μας και τα έργα των Αγίων Του τιμώντας τους με λόγια, με συγγραφές, με σκέψεις, με πνευματικές θυσίες. με ναούς, με εικονίσματα και έργα. Το Χριστό προσκυνούμε και σεβόμαστε, επειδή είναι Θεός και Δεσπότης, τους Αγίους τιμούμε, επειδή είναι πραγματικοί υπηρέτες του κοινού Δεσπότη απονέμοντάς τους σχετική προσκύνηση.

Τον Χριστό, την Τριαδικότητα του Θεού δοξάζουμε σήμερα!!!
Που οι Άγγελοι κλείνουν τα μάτια Τους στην Δόξα Του και εμείς μπορέσαμε μέσα από τον Χριστό να δούμε!!!
Που πολεμούν όλοι αυτοί οι δύστυχοι και εγώ μαζί τους, με την χλιαρότητά μου, ως ονομαζόμενος Ορθόδοξος Χριστιανός.
Που ενώ βλέπω πως ο σημερινός Αγιασμός κρατά τις Ιδιότητες της Πηγής Του, για όλο τον χρόνο, εγώ δεν στρέφομαι σαν τον Ιορδάνη, με όλη μου την καρδιά, την διάνοια και την ψυχή μου σε Εκείνον, την Πηγή των Αιώνιων Ιδιοτήτων της Ζωής!

Είθε ο Κύριος να μας δώσει όχι χρόνια πολλά, πλάνης, μέθης και ανούσια, αλλά χρόνια αυτογνωσίας, δακρύων και έργων μετανοίας, καλύτερης προετοιμασίας, για Εκείνον που Αιώνια θα προσπαθούμε να βλέπουμε και να γιορτάζουμε...

Σήμερα έπεσα να πιάσω νοερώς τον Σταυρό Του και λογίστηκα... πως πρέπει να αγαπήσω περισσότερο τον δικό μου σταυρό και να επιθυμήσω τον μεγαλύτερο που μπορώ να σηκώσω, που θα Του ζητήσω να με βοηθήσει να υπομένω, για να ελπίζω στην Ανάστασή Του, κοντά στους σταυρωμένους, ταπεινούς, αν θέλει, άξιους υιούς του!

Σήμερα έπεσα να πιάσω νοερώς τον Σταυρό Του και ξανάπιασα τον δικό μου, με περισσότερο αγάπη...

(Αφιερωμένο στους πάσχοντες ευλογημένους αδερφούς της εποχής μου, που ευαρεστούν περισσότερο τον Χριστό από εμένα που φλυαρώ...)
Άσωτος Υιός.

1 σχόλιο:

  1. Ανώνυμος11/1/17

    Η κρίση, ο καρκίνος κ.α. είναι ευλογίες, για αυτόν που θα πει, σε Ευχαριστώ Θεέ μου, που μου έδωσες νέο βάπτισμα, αυτόν τον σταυρό, για να μετανοήσω... Εμείς συνήθως κοιτούμε να περάσουμε καλά αυτή την ζωούλα και να μην καθαριστούμε για την Αιώνια, που μας θέλει και πασχίζει ο Κύριος... Άσωτε να μείνεις άσωτος στην σκέψη σου και την καρδιά σου, σου εύχομαι να την δώσεις εξ ολοκλήρου σε Εκείνον που αγαπάς... και να μας γράφεις για τους πολέμους σου, τις νίκες Του και τις ήττες σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή