ΤΟ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΒΗΘΛΕΕΜ.

Είναι μία κρύα βραδιά του χειμώνα... Ετούτη την βραδιά θα γίνει μία Γέννα, που δεν θα ξαναγίνει ποτέ άλλοτε!

Μία όμορφη, παρθένα Κόρη, δεκαέξι χρονών, με λαμπερό και γαλήνιο Πρόσωπο, εννέα μηνών έγκυος, με τον ταπεινό Γέροντά της, γυρνούν έξω από τις κλειστές πόρτες μας, να βρούνε λίγη φιλοξενία, για να γεννήσει τον Θεό!!

Η Πάναγνη Κυρά των Αγγέλων, η Παναγία μας ταπεινωμένη, με στρατιές Αγγέλων και ουράνιων Σωμάτων να ακολουθούν, δεν βρίσκουν τόπο, στης εξορίας μας την πόλη, να αποθέσουν το Θείο Δώρο που συνοδεύουν!!!

Η μεγάλη και ένδοξη Ακολουθία του Κυρίου που θα γεννήσει τον Εαυτό Του, με Αγγέλους, Αρχαγγέλους, Εξουσίες, Θρόνους, Χερουβείμ και κάθε Ουράνια Δόξα, σταματά επάνω, από μία Σπηλιά, της Βηθλεέμ. Ήρθε η Ώρα και τούτος ο προαιώνια ευλογημένος Τόπος, δημιουργήθηκε με περισσότερη Αγάπη και Ταπείνωση και δεν μπόρεσε ο κόσμος να τον κατακτήσει... Είναι ο Τόπος που θα γίνει το Θαύμα των θαυμάτων!!!

Και τα ζώα που βρίσκονται εκεί γονατίζουν, τα άχυρα λάμπουν και μαλακώνουν, το Σπήλαιο φωτίζεται από τον Ουρανό και τα ξύλα θερμαίνονται από το Άκτιστο Φως Του. Η Ζωή ήρθε για να γεννηθεί και να γεννήσει Ζωή και να διαβρώσει τον θάνατο...

Και η γη ανοίγει τα σπλάχνα της, τούτη την Ώρα, που θέλει τόσο πολύ να κυοφορήσει, τον Υιό του Θεού, τον Δημιουργό της, που αναγνωρίζει και λυπάται για του ανθρώπου της, την φοβερή αμάθεια και την αδιαφορία.

Δύο Μήτρες, δύο Σπήλαια... Μία, Αυτή, της Μητέρας του Θεού, μίας Άγιας Εύας, που τώρα από τα δικά Της Σπλάχνα θα γεννήσει Έναν νέο Αδάμ... Και μία εκείνη της Εξορίας, της Δημιουργίας Του, που ο Θεός την συμπονάει και την δημιουργεί και την δοξάζει ξανά...

Άστρο φωτίζει της Βηθλεέμ την νύχτα, Άγγελοι σαλπίζουν σε ταπεινούς βοσκούς της περιοχής, το Μέγα Θαύμα, το οποίο περιμένουνε... και Σοφοί Μάγοι που ψάχνουν της ζωής τους τον Σκοπό, βρίσκουν την Γνώση των γνώσεών τους... Όλοι όσοι ζούνε άγρυπνοι..., θα βιώσουν το Μέγα Θαύμα!

Ο Ουρανός απέκτησε ρίζα στην γη μας, που οι Άγγελοι την ποτίζουν και απορούν, για το νέο Δέντρο του Παραδείσου...

Πως, ο Θεός καταδέχτηκε να γίνει άνθρωπος;

Πως, των Ουρανών το Καύχημα, μπόρεσε να κατοικήσει στο σκοτεινό Σπήλαιο, της ψυχής του ανθρώπου;

Ο Ένδοξος και Προαιώνιος, Άχρονος και Αχώρετος Βασιλέας, έγινε ταπεινός δούλος, ανθρώπινου χρόνου και τόπου.

Πρώτη φορά, ο Θεός θέτει σε εξορία τον Εαυτό Του και η Αγάπη Του θα ζήσει μακριά από την Αγάπη Του, σαν τον έκπτωτο άνθρωπο του Παραδείσου.

Πρώτη φορά, που το Φως θα συνυπάρχει με το σκοτάδι του Σπηλαίου μας. Και οι Άγγελοι κρύβουν τα Πρόσωπά Τους από ντροπή, εμπρός στην πρώτη Άκρα Ταπείνωση του Θεού, να θέλει να αναγεννήσει την Δημιουργία Του, φωτίζοντας τα παγερά σκοτάδια μας...

Η Αόρατη Αγαπητική Ουσία του Θεού, ο Ίδιος ο Υιός Του, καταργεί της Δόξης Της, τις Ρομφαίες, και ενδύεται θνητή σάρκα, έτοιμη να ηττηθεί από τον εχθρό Της και να αναστηθεί και να γίνει Τροφή και απόλαυση, των πεινασμένων και διψασμένων ανθρώπων!!!

Και χαίρονται οι Άγγελοι, για την τόση Αγαθότητά Του, να θέλει να κατεβάσει το Φιλάνθρωπο Πρόσωπό Του στην γη, για να ανεβεί η καημένη γη στον Θρόνο Του!

Χαρίζεται Υγεία, Ζωή, Ευτυχία απλόχερα και είναι ότι οι άνθρωποι εύχονται τούτες τις ημέρες και πασχίζουν να αποκτήσουν...

Τι Τύχη για τους ανθρώπους να δούνε το Πρόσωπο του Θεού, την Πηγή της Ζωής και Αιώνιας Μέθης, που οι Άγγελοι πασχίζουν μία Αιωνιότητα να την γνωρίσουν καλύτερα και να την πλησιάσουν;

Τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ έχουν τα φτερά στα μάτια Τους, δεν αντέχουν τόση Δόξα και τώρα οι ανάξιοι άνθρωποι αξιώνονται να δούνε τον Θεό, Πρόσωπο με πρόσωπο!

Κάποιοι τούτη την Ώρα συνεχίζουν τον ύπνο τους, χαμένοι στις έγνοιες τις καθημερινές, που απομένουν... και κάποιοι βρεθήκανε εκεί ή πασχίζουν να φθάσουν, στην Πύλη που ανοίγεται, για την Αιώνια Ζωή.

Χριστούγεννα, μία γιορτή Δημιουργίας, ενός νέου Αδάμ, του Θεανθρώπου Χριστού και μίας νέας γενιάς ανθρώπων, που θα λέγονται Χριστιανοί και θα έχουν βιώσει και γνωρίσει τον Χριστό και Βασιλιά τους, κατά το μέτρο του πόθου τους, πριν Τον συναντήσουν οι διψασμένες ψυχές τους, που Τον ξέρουνε...

Η Πίστη αλλάζει μορφή και ο Νόμος γίνεται Πράξη.

Χριστιανοί θα είναι όλοι εκείνοι πλέον, που θα έχουν την Εμπειρία της Πίστης στον Χριστό και όχι την άκαρπη γνώση του Νόμου, εκτός της Εκκλησίας Του.

Οι άνθρωποι που θα σωθούν, θα αξιώνονται να τρώνε τον Ίδιο τον Θεό και εδώ και μετέπειτα!!!

Πλέον, όποιος θέλει να προγευτεί την Αιώνια Ζωή του Παραδείσου, δεν χρειάζεται να πολεμά να κατακτήσει τον Νόμο Του και να τον διαδώσει. Αρκεί να κατεβεί στο Σπήλαιο της Δόξης, πιο κάτω από την επιφάνεια, τούτης της μάταιης δόξης του κόσμου και να συναντήσει τον Ταπεινό Χριστό, ταπεινωμένος πιο πολύ και έτοιμος να ζήσει τον σωτήριο τοκετό, του νέου εαυτού του. Να ποτίζει με δάκρυα μετανοίας την Ρίζα της Παραμυθίας του Ουρανού επί της γης και να ελπίζει χαρούμενος, την εποχή του θέρους, που θα έρθει...

Με τον Χριστό στην μήτρα της καρδιάς μας, τον Νόμο κατακτώντας τον με την βοήθειά Του και βιώνοντας τα Δόγματα της Ορθοδοξίας μας, ας γευτούμε την Θεία Κοινωνία των Χριστουγέννων, με ότι αισθήσεις μας δοθήκανε και ας υποσχεθούμε την νέα χρονιά, με μεγαλύτερο αγώνα αληθινής επιβίωσης, να μας αξιώσει ο Κύριος, να Τον γνωρίσουμε πιο πολύ...

Άλλον Κύριο δεν γνωρίσαμε, εκτός τον Ενσαρκωμένο Θεό των μελλόντων αγαθών, τον Κύριο Ιησού Χριστό μας, το Εσταυρωμένο και Αναστημένο Νήπιο της Βηθλεέμ, που μας οδηγεί ευθεία, κοντά στον Πατέρα και στο Άγιο Πνεύμα.

Χρονιά Πολλά σε όλους και σε όσους έχουν φύγει από κοντά μας...

Χαρούμενα Γενέθλια σε όλους μας!!!

Άσωτος Υιός.