Κυριακή, Οκτωβρίου 30, 2016

Μίλα στον Θεό που δεν βλέπεις απλά...



Μην αφήνεις την ημέρα σου να περνάει. Διάβασε λίγο, ένα κεφάλαιο από την Καινή Διαθήκη, με προσοχή, σαν να σου μιλά ο Ίδιος, ο Κύριος. Γονάτισε όποτε έχεις λίγο χρόνο. Διάβασε τους Χαιρετισμούς της Παναγιάς, πες το Πάτερ Ημών ή πες δύο λόγια, από την καρδιά σου, στην Εικόνα του Κυρίου, του κόσμου, των ορατών και αοράτων, τον Ακατανόητο Θεό, τον Φιλάνθρωπο Εσταυρωμένο Ταπεινό Θεό και τον Θεό της Τέλειας Αγάπης, της Αγάπης της Αυθορμήτου Φοβεράς Κρίσεως...


Ξέρω δεν καταλαβαίνεις την σημασία αυτής της πράξης και ούτε αισθάνεσαι αρχικά τίποτε, όπως και εγώ κάποτε... Όμως είναι σαν να ανάβεις φωτιά στην καρδιά σου και από την σπίθα, να περιμένεις να ζεσταθείς. Κάνε υπομονή. Μην σκέφτεσαι με τον νου σου, τα Μυστήρια του Θεού. Ο νους μας είναι σαρκικός, σαν το σώμα μας και εξορίας ένδυμα και κληρονομιά, χρειαζούμενος μόνο για την τροφή μας και του κόσμου τα ορατά. Μόνο πίστευε. Η Πίστη σε Εκείνον σώζει και όχι η κατανόηση του Μυστηρίου Του.

Δεν χρειάζεται να έχεις σοφία για να μιλήσεις στον Κύριο της Ζωής, η Σοφία δικό Του Αγαθό είναι, και θα σου το δωρίσει, αν δει πόσο αρχικά, αισθάνεσαι ότι δεν έχεις. Οι πλούσιοι τρέχουν για να χωνέψουν το φαγητό τους, εμείς οι φτωχοί τρέχουμε για να το βρούμε. Μην το ξεχνάς, πόσο ευλογημένοι είμαστε, που βλέπουμε την φτώχια μας και προαισθανόμαστε την πείνα μας... Και αυτό, ο Θεός είναι που δεν βλέπεις, και πασχίζει να βουτήξεις, πιο δυνατά από την άνωση της επιφάνειας, στα απύθμενα νερά του Ελέους Του.

Μίλα ερωτικά, πες στον Χριστό, πόσα σφάλματα έκανες και πόσο θέλεις, να μάθεις για την Αγάπη Του και τι πρέπει να κάνεις για να Τον ζήσεις. Ζήτα από τον Χριστό για αυτά που δεν ξέρεις, που πρέπει να έχεις και μόνο Εκείνος γνωρίζει να σου τα δώσει. Ζήτα του με δάκρυα, να μάθεις να προσεύχεσαι, να αυξήσεις τα όμορφά σου, για να μην χωρά η καρδιά και ο νους σου άσχημα. Ζήτα Του να σου δώσει αρχικά αυτά που νομίζεις ότι έχεις...

Πες Του, πόσο, πιο πόρνος και από την πόρνη είσαι, πιο ληστής και από τον ληστή και θυμήσου γιατί το λες αυτό, τις μικρές και μεγάλες αμαρτίες σου και δεν ταπεινολογείς, αλλά το εννοείς. Μην κοιτάς κατάματα την Εικόνα Του, δεν είσαι άξιος για αυτό. Κανείς δεν θα σωθεί στην Θέα της Δόξης Του και περισσότερο εσύ και εγώ. Όμως, πες Του, πόσο θέλεις να πέσεις στην Αγκαλιά Του και να κλάψεις για όσα έκανες ή δεν έκανες, για Εκείνον που από αγάπη σταυρώθηκε, δίχως καμία κατηγορία.

Μιλάς στον Κύριο της Μεταμόρφωσης, των Θαυμάτων, της Ανάστασης. Πες από την καρδιά σου, ότι ξέρεις από ψαλμούς, που γεμίζουνε με δάκρυα την ψυχή σου. Ήρθε η ώρα να σταυρωθείς κοντά Του, βάλε το κεφάλι σου στα γόνατα και περικύκλωσε την καρδιά σου, που αρχίζει να κλαίει και συνέχισε, δίχως να θελήσεις να κατανοήσεις τι θα συμβεί... Είναι η ώρα που η καρδιά σου μιλά, της ψυχής σου τα διανοήματα και τρέφεται από περισσότερα δάκρυα, δάκρυα ευλογημένα, πικρίας και φωτός...

Εσύ Γλυκύτατε Χριστέ μου, είπες πως ήρθες για ανθρώπους σαν εμένα, αθλίους που διψούν για την Αγάπη Σου, πεινασμένους που ζητούν το Φως στα μάτια τους. Έλα και κατάρτισε την Άμπελό Σου, που εφύτευσε η Δεξιά Σου. Εγώ εκέκραξα ότι επήκουσάς μου ο Θεὸς· κλίνον το ους Σου εμοὶ και εισάκουσον των ρημάτων μου. Προς σε, Κύριε, ήρα την ψυχή μου. Ιδε τούς εχθρούς μου, ότι επληθύνθησαν. Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας μου. Συ είσαι ο Κύριος και ο Θεός μου, Κύριε, και κανέναν άλλον Θεό δεν γνώρισα. Εμφάνισε την επιφάνεια του Προσώπου Σου, για να συντριβώ από τώρα και να σωθώ. Παναγία μου, εγώ Σου μιλώ ο άθλιος και ζητώ να με συγχωρήσεις και να πας αυτή την προσευχή μου, από αυτά τα ρυπαρά χείλη μου, στον Θρόνο του Υιού Σου, να με λυπηθεί. Δεν είναι πως θέλω να Τον εξοργίσω με την αθλιότητά μου, αλλά εγὼ δε πτωχός ειμί και πένης· ο Θεός, βοήθησόν μοι. Βοηθός μου και ρύστης μου ει σύ· Κύριε, μη χρονίσῃς. Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, Άγιοι του Θεού της Δόξης Του, συγχωρήστε με τον αμαρτωλό και πείτε στον Κύριο, να ρίξει το σπλαχνικό Του Βλέμμα και σε εμένα τον άρρωστο, που δεν γνωρίζω καν το μέγεθος της αρρώστιας μου, ο τυφλός και κατακριτέος. Σε ευχαριστώ Κύριε, για αυτή Σου την προσευχή και τα δάκρυα που πότισες την άνυδρη ψυχή μου...

Έλα αδερφέ μου, ήρθε η ώρα να σηκωθείς και να συνεχίσεις την ημέρα σου. Να πας την Κυριακή στην Εκκλησία Του, μην ξεχάσεις και τα υπόλοιπα θα στα πει ο Πνευματικός σου...
Εγώ θα προσεύχομαι για εσένα, γιατί είσαι πιο γρήγορος από εμένα. Να σε βλέπω μπροστά μου να δοξάζεσαι στους Σωτήριους λυγμούς σου και να σε ακολουθώ.

Από αγάπη για εσένα και τον Χριστό μας.
Άσωτος Υιός.

2 σχόλια:

  1. Όλα όσα νόμιζα ότι είχα καλά δικά μου, δικά Σου είναι Κύριε... ακόμη και η προσευχή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος6/11/16

    Πολύ όμορφο να μιλάς... και ας μην το αξίζεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή