Πέμπτη, Αυγούστου 25, 2016

Τι υπέροχη θέα αυτό το νεκροταφείο...


Τι υπέροχη θέα αυτό το νεκροταφείο!

Είναι μία εκκλησία της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος μας, που βρίσκεται μέσα στην πόλη μου και μέσα σε παλαιό νεκροταφείο. Παλιό σαν το πρώτο νεκροταφείο Αθηνών, που κρύβει τόση δόξα, τόσο πλούτο, τόση ομορφιά, μέσα σε αυτά τα βουβά, υγρά χώματα.





Πρόεδροι, Πρωθυπουργοί και Ήρωες έχουν συναντηθεί στα νεκροταφεία, με ανθρώπους της Τέχνης και των Γραμμάτων. Ηθοποιοί, σκηνοθέτες, συνθέτες και συγγραφείς που άφησαν πίσω τους μια τεράστια κληρονομιά και ολόκληρες εποχές στιγμάτισαν με το όνομά τους, που το κοινό τους λάτρεψε και τους προσκύνησε, βρίσκονται μέσα σε ένα χώρο, χωρίς σύνορα, όρια και μεγάλες αποστάσεις ή διακρίσεις, με εργάτες, υπηρέτες, τεχνίτες και απλούς ανθρώπους. Φτωχοί και πάμπλουτοι, διάσημοι και άσημοι, μορφωμένοι και αμόρφωτοι όλοι μαζί εδώ, χωρίς κανένα από τα υλικά υπάρχοντά τους, τα παράσημα, τα βραβεία, τα πτυχία ή τις τέχνες τους, κάτω από τα λευκά μάρμαρά των τάφων τους, να κοιτούν τώρα όλοι, προς την Ανατολή...

Είναι μεγάλη ευλογία να διαβαίνεις το νεκροταφείο, για να πας να προσευχηθείς Κυριακάτικα, σε τέτοιες Εκκλησίες!

Βλέπεις την γύμνια της ζωής σου και τις μάταιες προσπάθειες να αρέσεις, να δοξαστείς, να πλουτίσεις και να απολαύσεις, τόσο εφήμερα πράγματα σε αυτόν τον κόσμο. Βλέπεις τις κακίες και τις έχθρες, τις ανεξομολόγητες αμαρτίες που κρατάς και δεν αξίζει τον κόπο... Και όταν περνάει ο θάνατος, δεξιά και αριστερά σου και μπαίνεις γρήγορα, φοβισμένος και ακόμη ζωντανός, μέσα στην Εκκλησία Του, τότε η προσευχή σου είναι πιο έντονη και η προσοχή σου πιο μεγάλη. Γιατί συνειδητοποιείς ότι τούτη η ζωή είναι πολύ μικρή και ο αγώνας σου πολύ λίγος, για να κερδίσεις ότι σου έταξε Εκείνος... Φοβάσαι για την σβελτάδα σου, την ταχύτητα που θα έχεις και τον πόνο που ίσως νιώσεις, όταν θα φύγεις και εσύ, για αυτήν την Πόλη...

Δεν μπορείς να γελάσεις με την καρδιά σου, όπως πριν ή να μετεωριστεί ο νους σου, μέσα στην Εκκλησία, συνομιλώντας με τον διπλανό σου. Ο φόβος του θανάτου μετατρέπεται σε Φόβος Θεού. Βλέπεις τον Αναστημένο Κύριο, που σε καλούσε και σε καλεί και οι ελπίδες σου, αρχίζουν και πέφτουν πάνω στον Σταυρό Του. Τον Σταυρό που βλέπεις τώρα και που θα έχεις για προσκέφαλό σου αργότερα... Είναι η ώρα που η Θεία Λειτουργία ξεκινά και ζωντανοί Χριστιανοί ταΐζουν τις αγαπημένες ψυχές και τις δικές τους, πριν το μεγάλο ταξίδι... Η ώρα που καρφώνεσαι στο Σταυρό σου και μέσα από τον θάνατο, ζεις την Ανάστασή Του και προσδοκάς την δική σου και των δικών σου ανθρώπων. Είναι η Εκκλησία που μεταμορφώνεται στα μάτια σου και, άνθρωποι, Άγγελοι και Άγιοι υμνούν τον Ίδιο Κύριο της Ανάστασης, της Αιώνιας Ζωής, στην ίδια γλώσσα και με τα ίδια δακρυσμένα μάτια, για διαφορετικούς λόγους. Εκείνοι δακρύζουν από δικαίωση και εσύ από καρτερία...

Τώρα πια ξέρεις τι θα πάρεις μαζί σου και τι θα αφήσεις για πάντα, και προσπαθείς να το αποκτήσεις, ελαφρύ και καθαρό... Κοινωνημένος και αγαπημένος στην συνείδησή σου, χαρούμενος αυτή την φορά, βγαίνεις από την Εκκλησία και ξανά διαβαίνεις τον ίδιο δρόμο του νεκροταφείου, αυτής της πόλης, των ήδη αγωνιζομένων αδερφών σου. Και η πόλη, ακόμη και των ζωντανών, φαντάζει νεκρή για εσένα και τίποτε πια δεν μπορεί να ικανοποιήσει το νέο και Ζωοφόρο Πόθο σου... Παρελθόν, παρόν και μέλλον είναι όλα εδώ και περιμένουν με ανυπομονησία την Ανατολή της Επόμενης Αβράδιαστης Κυριακάτικης Λειτουργίας...

Καμιά φορά θέλουμε να αισθανθούμε Θεό και οργανώνουμε μακρινά ταξίδια, δαπανηρά ίσως για κάποιους, σε Ιερούς Τόπους απροετοίμαστοι και ενώ πηγαίνουμε εκεί, δεν συναντάμε το ποθούμενο... Ενώ υπάρχουν δρόμοι τόσο κοντά μας, που μας οδηγούν στην αυτογνωσία και στην ταπείνωση, προϋπόθεση για Σωτήριες Μετάνοιες και Γλυκές Παρηγορητικές Θεωρίες και δεν τους ακολουθούμε. Και ο Κύριος είναι παντού και τόσο Αμετάβλητα κοντά μας...
Δεν εξομολογούμαστε, δεν κοινωνούμε και δεν ζούμε με πόθο για Ζωή, για να Τον γευτούμε!
Δεν πρέπει να φοβούμαστε το θάνατο. Πρέπει να ερωτευτούμε την Ζωή!
Και η πρόγευση αυτής της Ζωής, περνά μέσα από την Σταύρωση και τον θάνατο των μάταιων παθών μας.
Τον Αναστημένο Κύριο των Μελλόντων Αγαθών κοιτούμε, παρακαλούμε, ποθούμε και πορευόμαστε!
Άσωτος Υιός!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου