Αν θέλω να πολεμήσω τον παλαιό εαυτό μου και να γίνω καλύτερος άνθρωπος... Να γίνω δικός Του άνθρωπος... Είναι γιατί θέλω να είμαι κοντά Του, έστω και στην κόλαση και να ακούγομαι όταν θα Τον παρακαλώ, για αυτές τις ψυχές, που δεν έκανα τίποτε, όσο ζούσα...
Όταν τα γράφω αυτά δεν τα γράφω για να προκαλώ like ή να αγγίζω τις καρδιές σαν Φαρισαίος ενός ακροατηρίου. Νιώθω και θέλω να νιώθω τον πόνο τους, για να είμαι άνθρωπος, έστω για λίγο και να παρακαλώ με δάκρυα το Κύριο, να με συγχωρέσει, που έγινα ένα με τον κόσμο και την αμαρτία του. Στο βάθος της καρδιάς μου, ξέρω πως η Σωτηρία τους, είναι ο Αναστημένος Κύριος και όσοι εδώ λυπήθηκαν, εκεί θα χαρούνε... Απλά ίσως στεναχωριέμαι που βλέπω πόσα έχω και πόσο λίγο σκέφτομαι τον Κύριο και τέτοια αγγελούδια γύρω μου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου