Παρασκευή, Αυγούστου 19, 2016

Καλοκαίρι με ηλιοθεραπεία και αληθινές βουτιές...


Καλοκαίρι με ηλιοθεραπεία και αληθινές βουτιές...

Καλοκαίρι και ανθρώπινα σώματα στην καυτή άμμο, γεύονται την πρώτη ύλη τους και αποκαλύπτουν την φθαρτή, ζωντανή, εξωτερική ομορφιά τους. Νεκροί κόκκοι άμμου και ζωντανά κύτταρα, σε ένα άνισο και πρόσκαιρο αγώνα δύναμης, νιότης και επίδειξης. Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον ξεγυμνώνονται, συναντιούνται και αλληλοσυγκρούονται.



Σώματα διαστέλλονται και ψυχές συστέλλονται.

Ντροπές και τύψεις εξαφανίζονται. Το αίμα της νιότης βράζει και η νεκρή άμμος το χωρίζει από την λάβα της γης που πατώ. Η παρούσα ζωή, ο επερχόμενος θάνατος και η μέλλουσα αιώνια, δικαίωση ή καταδίκη είναι μακρινές σκέψεις. Το σώμα φοβάται να αντικρύσει το μέλλον του, ξαπλώνει και ξεκουράζεται, πριν καν κουραστεί να σκεφθεί, τι το περιμένει.

Ανήσυχες συνειδήσεις σε σώματα που έρπονται και λικνίζονται, αναζητούν πλανεμένα μάτια, φυλακισμένες αισθήσεις, να μοιραστούν την εφήμερη δόξα της εξορίας τους.
Ποιος θα είναι ο πιο πλούσιος, ο πιο δοξασμένος, ο πιο όμορφος, ο πιο γυμνασμένος ή χορτάτος, επόμενος νεκρός;
Στήνονται παλάτια λογισμών στην άμμο.

Καλοκαίρι, με ήλιο καυτό και προστασία επιφανειακή.
Καλοκαίρι που αγαπάς το σώμα σου, να βλέπεις στην άμμο, όσο είναι ακόμη ζωντανό, επάνω από αυτήν. Που επιθυμείς να το βλέπεις να κυριαρχεί της νεκρής ή ζωντανής άμμου, που βρίσκεται κάτω ή γύρω σου.
Πλασμένα από πηλό, γύρω σου αγγεία, που κρύβουν το εσωτερικό τους, γεμάτα η παραλία, να σε περιτριγυρίζουνε.

Σώμα που θαρρεύει ότι δεν θα μπει ποτέ κάτω από την άμμο. Σώμα που προσπαθεί να ελκύσει και να κυριεύσει και άλλους στην ασθένειά του νου του.

Πουθενά σιωπή, εγκράτεια και γνήσια ομορφιά.
Πουθενά σκέψη και φόβος. Πουθενά ωριμότητα.

Ένας ήλιος καίει και μία θάλασσα δροσίζει.
Ζω πεθαμένος και καμαρώνω σαν ζωντανός. Στολίζω τους φόβους μου και προσπαθώ να λάμψω περισσότερο από τον ήλιο, που συναγωνίζομαι. Και μαυρίζω.
Γίνομαι πιο μαύρος και από την σκιά μου και επιδεικνύω το σκοτάδι μου.
Μία μισή εξορία, μία ανολοκλήρωτη κόλαση και ένας χαμένος διαβάτης, εγώ, που ζω ανάμεσα σε τέτοιους λογισμούς.

Στα ήσυχα νερά της Αγάπης Του, υπάρχουν και πιο συνεσταλμένα σώματα, που ξέρουν να γεύονται το καλοκαίρι. Υπάρχουν λογισμοί που βρίσκονται παντού, σαν την αύρα της θάλασσας και τους δοκιμάζω.
Καιρός για καλά και αγαθά πράγματα. Καλοκαίρι. Χαρούμενη και αισιόδοξη εποχή.
Αυτή είναι η πραγματική εποχή, του καλοκαιριού.

Ο καλοκαιρινός, ελεύθερος νους κυριεύει τα σώματα, που ξαπλώνουν στην αμμουδιά και αισθάνονται, δεν πλανιόνται.
Ο νους όρθιος αναζητά τον ήλιο και θερμαίνεται, ενόσω ο παλιός εαυτός του, ψήνετε και σκληραγωγεί πάθη και ορμές, εκεί που ανήκει.
Άραγε θα αντέξει το σώμα, στην θέα του αληθινού Ήλιου του Μεταμορφωμένου Κυρίου της Δόξης ή θα καεί;
Μία σκέψη περνά, κοιτώντας για λίγο τον ήλιο.


Ηλιοθεραπεία. Θεραπεία του νου, με την φωτιά που αισθάνεται η επιφάνεια της σάρκας του, που σύντομα θα παύσει να υπάρχει και θα αποκαλύψει την τυχόν ζημιά της ψυχής της. Ο νους προσπαθεί να βιώσει την φθορά και να την προλάβει. Προσπαθεί να προγευτεί την αληθινή φθορά που τον περιμένει, αν δεν εξυψωθεί και δεν δραπετεύσει. Θεραπεία αναζητείται μέσα στον Άδη.

Βουτιές στην θάλασσα, βουτιές στην απέραντη αγάπη Του, που αγκαλιάζει κάθε συνεσταλμένο κύτταρο της ύπαρξής σου. Βουτιές πνευματικές, σε καλούς λογισμούς. Βαπτίσεις, με εξομολογητικές σκέψεις της ψυχής. Ο νους χαίρεται το καλοκαίρι και γνωρίζει πράγματα που δεν ήξερε, μέσα από την συστολή του.

Μνήμη Θεού και θανάτου, κάθε φορά που τα κύματα έρχονται και φεύγουν, δροσίζουν και αφήνουν ξανά καυτή την άμμο και τα σώματα.
Πότε δροσιά και ποτέ καύση. Κύματα Αγάπης έρχονται και φεύγουν.
Συναλλασσόμενα συναισθήματα μέσα ή έξω από την θάλασσα.
Μέσα ή έξω από την κάμινο της Αγάπης Του.

Σώματα που αφήνουν ίχνη, που η θάλασσα τα χαλά. Ίχνη που δεν θέλεις να έχει αυτή η όμορφη άμμος που πατάς και που προδίδει την ιστορία σου, τυχόν σφάλματά σου.
Ίχνη που δεν θέλεις ούτε πάνω σου να έχεις και μία βουτιά, φθάνει να σε καθαρίσει.
Το Μυστήριο της Εξομολόγησης και Μετανοίας δίδεται τόσες φορές, όσα και τα κύματα της θάλασσας. Μεγάλη η Αγάπη του Κυρίου και μεγάλη η ανικανότητά μου, να μείνω ακίνητος, στην Αγάπη Του.

Βουτιές στην θάλασσα, με κομμένη την ανάσα, σαν το πέρασμα από αυτή την ζωή στην άλλη. Μία ακόμη κομμένη ανάσα και έφθασες, στα βάθη του Ελέους Του. Με μια ανάσα ήρθες σε αυτή την ζωή, με μία ανάσα θα γευτείς την επόμενη.
Βαθιές βουτιές και προσπάθειες, για εικόνες μαγευτικές, σε κάθε κατάδυση, σώματος και πνεύματος.
Τα μέλλοντα αγαθά εμπρός σου και μία μεγάλη ανάσα σε χωρίζουν από αυτά. Ο νους βυθίζεται και αναζητά τα βάθη της Σοφίας.

Σώματα συστέλλονται και ψυχές διαστέλλονται.
Σώματα προγεύονται τον Άδη και αδιαφορούν για το σχήμα και την νιότη τους.
Ο ελεύθερος νους ζητά και εδώ την Γνώση, που έχει ο κάθε κόκκος της άμμου.

Πόσοι νεκροί δεν περπατήσανε, δεν αγωνιστήκανε, δεν ονειρευτήκανε στην ίδια άμμο;
Πόσες ζωές δεν αναλώθηκαν για την άμμο και την ιδιοκτησία της;
Πόσες χωμάτινες ψυχές δεν κατάφεραν να ξεχωρίσουν από την φθορά και να συγκαταλεγούν στους αμέτρητους ουράνιους κόκκους του Ουρανού;
Σε αυτή την άμμο περπάτησε ο Ίδιος ο Δημιουργός και έχυσε το Αίμα Του, για να σε αναστήσει.
Αυτή την άμμο, με Δάκρυα πότισε η Παναγία μας και τόσοι Άγιοι που θυσιάστηκαν, για το Αγαπητικό στερέωμά της.

Ταπεινές ανολοκλήρωτες σκέψεις εν μέσω άπειρων ιστορικών κόκκων άμμου, αναζητούν την αξία τους, στο Κύριο των μελλόντων αγαθών, που ποίησε, ενδύθηκε και χαρίτωσε τούτη την ζωντανή ύλη.
Ψυχές που κάνουν διακοπές και ερμηνεύουν τον κόσμο, ως απεικόνιση της πραγματικότητας.
Σώματα που αντιλαμβάνονται την Σοφία γύρω τους και αναζητούν αληθινά μάτια.
Ψυχές που ζούνε και προγεύονται αυτό που ποθούνε, όπου και αν βρεθούν.
Κεράκια που λιώνουν φλεγόμενα από πόθο να Σε γνωρίσουνε, χωμένα στην άμμο, στις παραλίες και στα μανουάλια των εκκλησιών Σου.
Μία ατελείωτη προσοχή και προσευχή και ευχαριστία στον Κύριο, μέσα και έξω από την Εκκλησία Του.

Κύριε Ιησού γλυκύτατε Χριστέ μου, ελέησέ με τον αμαρτωλό, τα άδηλα και τα κρύφια της Σοφίας Σου, φανέρωσέ μου, τον ανάξιο, να αναζητήσω και να σωθώ... Παναγία μου σώσε με...

Άσωτος Υιός - Αύγουστος 2016

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου