Κυριακή, Ιουνίου 12, 2016

Απολυμαίνοντας κόβοντας και ράβοντας...

Παίρνω δύο ξύλινα παντζούρια μέσα από μία στάνη με πρόβατα, που χρησιμοποιείταν ως φράχτης και με λίγο κόπο, απολυμαίνοντας, κόβοντας και ράβοντας, έφτιαξα τα νέα μου παντζούρια, για έναν καθρέπτη μου, που ετοιμάζω για το σπίτι μου...
Κάπως έτσι δεν είναι και η 



 
προσευχή και η συχνή ντροπιαστική εξομολόγηση...
Βγάζουμε τις ακαθαρσίες από την καρδιά μας και ντυνόμαστε ξανά στα λευκά. Για να ξαναμπούμε στον Οίκο του Ελέους Του...
Θέλει λίγο υπομονή και πείσμα, να βγάλουμε του χρόνου την φθορά...
Αχ πάτερ μου πόσο θα σε στεναχωρώ ακόμη...


2 σχόλια:

  1. Για την τουαλέτα μου έκανα τόσο κόπο... για την ψυχή μου να μην κάνω κάτι περισσότερο...;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πάντως έφτιαξα πολύ όμορφη τουαλέτα για την σοφίτα μου, την θαύμαζα ώρες... Θαύμαζα εγώ το χώμα, το χώμα... Τι αθλιότητα είναι τούτη η μάταιη ζωή, να σε κάνει να σπαταλάς χρόνο, για πράγματα που σκουληκιάζουνε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή