Γεια σας!
Όχι δεν είμαι άνεργη, αλλά ζω με έναν σύζυγο μακροχρόνια άνεργο. Συχνά μου λέει πόσο τυχερή είμαι που έχω δουλειά και δεν απαντάω, γιατί αυτά που θέλω να του πω δεν πρέπει να τα ξεστομίσω.
Θέλω να του πω ότι ποτέ μου δεν αισθάνθηκα τυχερή γιατί γυρνάω στο καταθλιπτικό υπόγειο που μένουμε, κοιμάμαι στον καναπέ, με έχει πεθάνει η πλάτη μου, πρέπει να κάνω οικονομία στα πάντα και ο μήνας δεν βγαίνει. Πού λοιπόν είναι η τύχη; Αν θεωρεί ότι είναι τύχη το γεγονός ότι βγαίνω από το σπίτι το πρωί, ναι, τότε είμαι τυχερή - αλλά μέχρι εκεί.
Όχι, δεν φταίει αυτός, όχι, δεν είναι τεμπέλης, όχι, δεν είναι αναίσθητος, όχι δεν μπορώ να τον καταλάβω 100%. Εδώ λυπάμαι, αλλά πραγματικά θέλω να ουρλιάξω για όλ' αυτά που πνίγουν εμένα. Εμένα που χρόνια τώρα με ρωτάνε αν βρήκε κάποια δουλειά και η απάντηση είναι πάντα η ίδια, εμένα που πρέπει να φορέσω το χαμόγελό μου, να πάω στη δουλειά και συνεχώς να αναρωτιέμαι για τα λάθη που έγιναν, για τις κινήσεις που δεν έγιναν, για τη δική μου στάση σ΄ όλο αυτό: μήπως του επέτρεψα με τη στάση μου να βολευτεί, μήπως τον πιέζω και στο τέλος θα πάθει κάτι και τότε τι θα γίνουν τα παιδιά μας χωρίς πατέρα, μήπως θα έπρεπε εγώ να βρω τη λύση, μήπως σκεφτόμαστε τα πράγματα τελείως λάθος, χιλιάδες μήπως χωρίς απαντήσεις, και μια κατάσταση βαλτωμένη.
Με κούρασαν όλα πια: οι ίδιες συζητήσεις, τα ίδια αδιέξοδα, οι ίδιες απογοητεύσεις κι εμείς να μεγαλώνουμε και απ’ τη μια τα περιθώρια να στενεύουν ασφυκτικά, ενώ οι ανάγκες των παιδιών αυξάνονται.
Τι πήγε λάθος τελικά; Τι μπορώ να σώσω τώρα; Πού θα οδηγήσει όλο αυτό;
Μια σύζυγος
Όχι δεν είμαι άνεργη, αλλά ζω με έναν σύζυγο μακροχρόνια άνεργο. Συχνά μου λέει πόσο τυχερή είμαι που έχω δουλειά και δεν απαντάω, γιατί αυτά που θέλω να του πω δεν πρέπει να τα ξεστομίσω.
Θέλω να του πω ότι ποτέ μου δεν αισθάνθηκα τυχερή γιατί γυρνάω στο καταθλιπτικό υπόγειο που μένουμε, κοιμάμαι στον καναπέ, με έχει πεθάνει η πλάτη μου, πρέπει να κάνω οικονομία στα πάντα και ο μήνας δεν βγαίνει. Πού λοιπόν είναι η τύχη; Αν θεωρεί ότι είναι τύχη το γεγονός ότι βγαίνω από το σπίτι το πρωί, ναι, τότε είμαι τυχερή - αλλά μέχρι εκεί.
Όχι, δεν φταίει αυτός, όχι, δεν είναι τεμπέλης, όχι, δεν είναι αναίσθητος, όχι δεν μπορώ να τον καταλάβω 100%. Εδώ λυπάμαι, αλλά πραγματικά θέλω να ουρλιάξω για όλ' αυτά που πνίγουν εμένα. Εμένα που χρόνια τώρα με ρωτάνε αν βρήκε κάποια δουλειά και η απάντηση είναι πάντα η ίδια, εμένα που πρέπει να φορέσω το χαμόγελό μου, να πάω στη δουλειά και συνεχώς να αναρωτιέμαι για τα λάθη που έγιναν, για τις κινήσεις που δεν έγιναν, για τη δική μου στάση σ΄ όλο αυτό: μήπως του επέτρεψα με τη στάση μου να βολευτεί, μήπως τον πιέζω και στο τέλος θα πάθει κάτι και τότε τι θα γίνουν τα παιδιά μας χωρίς πατέρα, μήπως θα έπρεπε εγώ να βρω τη λύση, μήπως σκεφτόμαστε τα πράγματα τελείως λάθος, χιλιάδες μήπως χωρίς απαντήσεις, και μια κατάσταση βαλτωμένη.
Με κούρασαν όλα πια: οι ίδιες συζητήσεις, τα ίδια αδιέξοδα, οι ίδιες απογοητεύσεις κι εμείς να μεγαλώνουμε και απ’ τη μια τα περιθώρια να στενεύουν ασφυκτικά, ενώ οι ανάγκες των παιδιών αυξάνονται.
Τι πήγε λάθος τελικά; Τι μπορώ να σώσω τώρα; Πού θα οδηγήσει όλο αυτό;
Μια σύζυγος
ΜΙΑ ΣΥΖΥΓΟΣ , 41 χρ.
διωξτον κυρια μου τον τεμπελχανα ενα στομα λιγοτερο θα ταιζεις αλλιως εισαι αξια της μοιρα σου και αν τα παιδια δεν καταλαβαινουν τις θυσιες που κανεις ε..τοτε ειναι ιδια μ' αυτον .
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητή κυρία
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρώτα απ' όλα πρέπει να καταλάβουμε κάτι. Ότι είμαστε Χριστιανοί. Και χριστιανός σημαίνει θάνατος όσο είσαι ακόμη ζωντανός. Ο χριστιανός είναι πάντα διωκόμενος, είναι πάντα στο φτύσιμο, είναι πάντα σε κατάσταση πολεμική. Με τον κόσμο και με τους δαίμονες. Όλοι τον πολεμάν με διάφορους χιλιάδες τρόπους. Όλοι μας αγωνιζόμαστε καθημερινά στις εργασίες μας και μεταβάλουμε τη δουλεία της δουλειάς μας σε ευλογία. Δεν αντιλέγω ότι είναι δύσκολα. Το γνωρίζω εκ πείρας. Έρχονται στιγμές που δουλεύω μέχρι τις 5 το ξημέρωμα. Ένα πτώμα πέφτω στο κρεβάτι και μετά από 2,5 ώρες πρέπει να είμαι στο πόδι για την καινούργια μέρα. Δεν έχω αφήσει όμως τον εαυτό μου έρμαιο των καταστάσεων. Κάποια στιγμή όταν θα βρεθώ μόνος θα δια κόψω την εργασία μου, θα ανάψω το θυμιατό μου και θα ταΐσω την ψυχή μου όσο είναι δυνατόν με την προσευχή. Αυτό το φαγητό της ψυχής είναι αυτό που θα με στηρίξει για να συνεχίσω και για το υπόλοιπο της ημέρας αλλά και για την αύριο. Θέλω πολλά να γράψω αλλά φρονώ ότι για αρχή είναι καλά αυτά τα λίγα. Κάνε προσευχή για να ηρεμήσει η ψυχούλα σου, κάνε προσευχή και παρέδωσε στον Κύριο Ιησού Χριστό τα προβλήματά σου, ανέφερε στον Λυτρωτή μας την ανεργία του συζύγου σου και παρακάλεσέ τον για λύση του προβλήματος. Πραγματικά είναι ο Θεός ικανός για όλα. Από μας μένει μόνο να του αφεθούμε και να του αναθέσουμε να λύσει τα άλυτα προβλήματά μας. Σε καμία περίπτωση μη διώξεις τον άντρα σου. Ανέθεσε στον Θεό να διώξει Αυτός ότι δεν πρέπει να υπάρχει και όλα θα πάνε καλά. Αφέσου στον Θεό ζήτα του και θα σου δώσει. Ο Θεός μεριμνά για τα πτηνά του ουρανού, είναι δυνατόν να μη μεριμνήσει για εμάς τα παιδιά του ;