«Τι καλημέρα...» είπε ο μπαρμπά-Βαγγέλης και κούνησε το κεφάλι...
«Τι έπαθες;» τον ρώτησα.
«Άς τα... άς τα...» είπε και κούνησε το χέρι...
«Για πες, τι έγινε;» τον ξαναρώτησα.
Έκατσε κάτω και με μια γκριμάτσα απογοήτευσης ξεκίνησε να μιλάει...
«Χθες δεν κοιμήθηκα όλο το βράδυ... Όπως πήγαινα με το μηχανάκι με σταμάτησε μια γυναίκα που την ξέρω από μικρά παιδιά. Αυτή είναι 82 χρονών, εγώ 84... "Σταμάτα Βαγγέλ' να σε πω..." μ' είπε και σταμάτ'σα. "Έχ'ς τίποτα να φάω; Δέκα μέρες τρώω...» και ξαφνικά τον έπιασαν κλάματα με αναφιλητά. Σοκαρίστηκα! Να βλέπεις έναν άνθρωπο που τράβηξε τόσα στην ζωή του να κλαίει σαν μικρό παιδί...
Μετά από λίγο με δυσκολία συνέχισε...
«Με είπε, "Έχ'ς τίποτα να φάω; Δέκα μέρες τρώω σκέτο ψωμί..."» και ξανάρχισε να κλαίει με αναφιλητά...
«Τ' ακούς!!! Τα γομάρια, οι κερχανατζήδες να παίρνουν με τα δικά μας τα λεφτά μεταξωτά βρακιά (σ.σ. αναφέρεται στην προμήθεια μεταξωτών εσώρουχων για τους βουλευτές...) και η γιαγιά τώρα στα γεράματα να ξαναπεινάει όπως τότε εμείς στην Κατοχή!!! Κι άντε τότε ήταν ένας Καντιώτης στην Κοζάνη, τώρα ποιος;» είπε και ξανάρχισε να κλαίει...
Για να σπάσω λίγο το βαρύ κλίμα είπα κι εγώ κάτι...
«Πρέπει να έφτασε στο αμήν η γιαγιά για να αναγκαστεί να σου πει...»
«Ρε ξέρ'ς τι θα πει πείνα; Ξέρ'ς τι θα πει πείνα; Ε; Εμ πού να ξέρ'ς... Εσείς μεγαλώσατε με σάντουιτς και τυρόπιτες...» είπε και βουβάθηκε σκύβωντας το κεφάλι και κοιτώντας το πάτωμα καταπτοημένος.
«Η πείνα σε κάνει θηρίο. Δεν υπολογίζ'ς τίποτα! "Αφού κι έτσ' κι αλλιώς", λες, "χαμένος είμαι...". Μια φορά είχαμε να φάμε μια εβδομάδα. Ορφανός εγώ με τρία μικρότερα αδέρφια, περνούσαμε μεγάλες δυσκολίες... Ήταν μια υπηρέτρια στο σπίτι του γιατρού του .... και μόλις είχε πάρει το κρέας από τον φούρνο. Εγώ με έναν άλλον, μόλις μας πήραν οι μυρωδιές έτσι ξελιγωμένοι που ήμασταν, μόλις την βλέπουμε, ορμάμε πάνω της και παίρνουμε ένα κομμάτι κρέας από το ταψί, το οποίο έκαιγε ακόμη! Τρέχαμε και το κρέας το είχαμε μια στο ένα χέρ' μια στο άλλο, μια ο ένας μια ο άλλος για να μην καούμε, μέχρι που ανεβήκαμε πάνω στον Αηλιά και το φάγαμε... Κατάλαβες τι θα πει πείνα;»
Βουβάθηκα ...τι να πω...
«Να μην δώσ' ο Θεός τέτοια πράματα αλλά έλα που κάποιοι ήδη πεινάνε και είναι δίπλα μας κι εμείς δεν το γνωρίζ'με καν...»
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου